Dokumenty

STANDARDY OCHRONY PRZED PRZEMOCĄ

dotyczące medycznych i opiekuńczych placówek należących

do

Zakonu Szpitalnego Świętego Jana Bożego

Prowincja Polska

pw. Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny

 

Preambuła

Niniejszy dokument stanowi realizację obowiązku prawnego dotyczącego wprowadzenia we wszelkich instytucjach, w których przebywają dzieci i osoby bezbronne standardów ich ochrony przed krzywdzeniem [ustawa z dnia 28 lipca 2023 roku o zmianie ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2023 poz. 1606)]. Opracowując dokument, braliśmy pod uwagę wytyczne zarówno prawa powszechnie obowiązującego (krajowego i międzynarodowego), jak i prawa Zakonu

Podstawa prawna:

1. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.); szcz. art. 2.1, 38, 40, 48,72

2. Konwencja o prawach dziecka przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. (Dz. U. z 1991r. Nr 120, poz. 526 z późn. zm.)

3. Ustawa o Rzeczniku Praw Dziecka z dn. 6 stycznia 2000r.(Dz.U. nr 6, poz. 69)

4. Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych (Dz.U. z 25.10.2012r.nr poz. 1169)

5. Ustawa z dn. 9 marca 2023r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (Dz.U., poz. 535)

6. Ustawa z dnia 28 lipca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1606).

7. Ustawa z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym (tj. Dz. U. z 2023 r. poz. 31 z późn. zm.)

8. Rozporządzenie Rady Ministrów z dn. 6 września 2023r. sprawie procedury „Niebieskie Karty” oraz wzorów formularzy „Niebieska Karta” (Dz.U. poz. 1870)

W Dziełach Prowincji Polskiej Zakonu Szpitalnego Świętego Jana Bożego Prowincja Polska pw. Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny, zwanych dalej „Dziełami Bonifraterskimi” niedopuszczalne jest stosowanie przez kogokolwiek wobec dziecka, osoby bezbronnej lub osoby bezradnej (nie mającej możliwości samodzielnego decydowania o swoim losie ani zmiany swego położenia) przemocy w jakiejkolwiek formie. Wszyscy pracownicy są zobowiązani do uczenia się rozpoznawania tych aktów przemocy, identyfikowania osób, które potrzebują pomocy i wsparcia oraz bezzwłocznego podejmowania działań w przypadku podejrzeń lub ujawnienia okoliczności, które mogą wskazywać, że dziecku, osobie bezbronnej lub bezradnej zagraża lub dzieje się krzywda. Naszym celem jest zapewnienie dzieciom, osobom bezbronnym i bezradnym skutecznej pomocy i wsparcie na jak najwcześniejszym etapie, przy zachowaniu przestrzegania praw dzieci i osób bezbronnych lub bezradnych, zarówno tych wynikających z Konwencji o Praw Dziecka,jak i innych przepisów prawa.

 

Rozdział I

§ 1. Objaśnienie terminów

1. Dziecko – osoba poniżej 18. roku życia.

2. Małoletni – w rozumieniu polskiego prawa cywilnego osoba, która nie ukończyła 18 lat lub nie zawarła małżeństwa.

3. Nieletni – w rozumieniu prawa karnego osoba, która w momencie popełnienia czynu zabronionego nie ukończyła 17. roku życia.

4. Osoba bezradna (bezbronna) – osoba dorosła, która ze względu na swoje właściwości fizyczne (np. podeszły wiek, kalectwo, obłożną chorobę) lub psychiczne (np. upośledzenie umysłowe) nie ma możliwości, lub ma ograniczone możliwości samodzielnego decydowania o swoim losie lub zmianie swego położenia.

5. Placówka Bonifraterska – każdy zakład prowadzony w ramach poszczególnych Oddziałów Bonifraterskiego Centrum Medycznego sp. z o. o., Bonifraterską Fundację Dobroczynną w Konarach,Domy Pomocy Społecznej (DPS) lub inne dziełanależące do Zakonu Bonifratrów.

6. Podmiot / Podmiot Leczniczy – każdy podmiot prowadzący działalność Leczniczą w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności Leczniczej bez względu na formę prawną i źródło finansowania, świadczący usługi medyczne dzieciom lub osobom dorosłym.

7. Zakład/ZakładLeczniczy/Zespół zakładów leczniczych – należy przez to rozumieć zakłady, w tym zakładylecznicze prowadzone w ramach poszczególnych Oddziałów Bonifraterskiego Centrum Medycznego sp. z o. o., do których należą:

1. SZPITALE REHABILITACJNE – ul. gen. Romualda Traugutta 57/59 (50-417 Wrocław);

2. FIZJOTERAPIA AMBULATORYJNA I DOMOWA – ul. gen. Romualda Traugutta 57/59 (50-417 Wrocław);

3. OPIEKA SENIORALNA, DŁUGOTERMINOWA I PALIATYWNA – ul. gen. Romualda Traugutta 57/59 (50-417 Wrocław);

4. SZPITAL ZAKONU BONIFRATRÓW PW. ANIOŁÓW STRÓŻÓW W KATOWICACH – ul. Leopolda Markiefki 87 (40-211 Katowice);

5. SZPITAL ZAKONU BONIFRATRÓW ŚW.JANA GRANDEGO W KRAKOWIE – ul. Trynitarska 11 (31-061 Kraków);

6. SZPITAL ZAKONU BONIFRATRÓW ŚW. JANA BOŻEGO W ŁODZI – ul. Kosynierów Gdyńskich 61 (93-357 Łódź);

7. BONIFRATERSKI OŚRODEK ZDROWIA W KATOWICACH ul. Leopolda Markiefki 87 (40-211 Katowice);

8. BONIFRATERSKI OŚRODEK ZDROWIA W KRAKOWIE – ul. Trynitarska 11 (31-061 Kraków);

9. CENTRUM MEDYCZNE IM. DR. WACŁAWA ŁĘCKIEGO W ŁODZI – ul. Kosynierów Gdyńskich 61 (93-357 Łódź)

10. BONIFRATERSKI OŚRODEK ZDROWIA W WARSZAWIE – ul. Sapieżyńska 3 (00-215 Warszawa);

11. BONIFRATERSKI OŚRODEK ZDROWIA W ZĄBKOWICACH ŚLĄSKICH – ul. Maja 9 (57-200 Ząbkowice Śląskie);

12. KOMPLEKSOWE OŚRODKI REHABILITACJI – ul. gen. Romualda Traugutta 57/59 (50-417 Wrocław);

13. BONIFRATERSKIE CENTRUM FIZJOTERPAII W WARSZAWIE – ul. Bonifraterska 12 (00-215 Warszawa); 

14. Dom Geriatryczno-Rehabilitacyjny – Warszawa.

8. DziełaZakonu Bonifratrów/ Dzieła– należy przez to rozumieć Dzieła Zakonu Bonifratrów/dzieła,do których należą m.in.:

1. Bonifraterską Fundację Dobroczynną w Konarach, ul. Bonifraterska 11, 32-031 Mogilany;

2. Dom Pomocy Społecznej Konwentu Bonifratrów w Cieszynie, Plac ks. Londzina 1 43-400 Cieszyn;

3. Dom Pomocy Społecznej Zakonu Bonifratrów w Iwoniczu, ul. Floriańska 19 38-440 Iwonicz;

4. Dom Pomocy Społecznej Zakonu Bonifratrów w Zebrzydowicach, Zebrzydowice 1 34-130 Kalwaria Zebrzydowska

5. Warsztat Terapii Zajęciowej przy Domu Pomocy Społecznej Zakonu Bonifratrów w Zebrzydowicach, Zebrzydowice 1 34-130 Kalwaria Zebrzydowska;

6. Dom św. Jana Bożego, ul. Piastowska 6, 48-200 Prudnik;

7. Warsztat Terapii Zajęciowej, ul. Piastowska 8, 48-200 Prudnik.

9. Kierownik – należy przez to rozumieć osobę kierującą Zespołem zakładów leczniczych/ZakłademLeczniczym lub Dziełem.

10. Personel – każdy pracownik Zakładu/Zakładu Leczniczego lub Dzieła bez względu na formę zatrudnienia, w tym współpracownik, stażysta, wolontariusz lub inna osoba, która z racji pełnionej funkcji lub zadań ma (nawet potencjalny) kontakt z dziećmi, osobami bezradnymi.

11. Podopieczny/Pensjonariusz – osoba, będąca mieszkańcem lub pensjonariuszem Domu Pomocy Społecznej lub innej Placówki Bonifraterskiej.

12. Pacjent – osoba zwracająca się o udzielenie świadczeń zdrowotnych lub korzystająca ze świadczeń zdrowotnych udzielanych przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych lub osobę wykonującą zawód medyczny

13. Interwencja– należy przez to rozumieć sporządzenie pisemnego zawiadomienia/wniosku, obejmującego opis zdarzenia wraz ze wskazaniem danych pokrzywdzonego małoletniego lub osoby bezradnej oraz ewentualnie potencjalnego sprawcy oraz przekazaniu tego zawiadomienia/wniosku do właściwej instytucji.

14. Procedura “Niebieska karta” – jest narzędziem, którego głównym celem jest zapewnienie bezpieczeństwa osobie doznającej przemocy domowej, obejmuje też współpracę przedstawicieli różnych instytucji i podmiotów, które są zobowiązane do reagowania w przypadku uzyskania informacji o wystąpieniu przemocy domowej- Załącznik nr 2do Zarządzenia nr 4/2024 z dnia 15 lipca 2024 roku.

15. Standard – opis procesu postępowania w przypadku zaistnienia lub podejrzenia zachowania noszącego znamiona przemocy w Placówkach Bonifraterskich oraz podejrzenia o przemoc domową.

§ 2. Definicje form przemocy

1. Bullying – znęcanie, zastraszanie, prześladowanie werbalne, społeczne, a także fizyczne.

2. Cyberprzemoc – wszelka przemoc z użyciem technologii informacyjnych
   i komunikacyjnych – komunikatorów, czatów, stron internetowych, mediów społecznościowych, blogów, SMS-ów, MMS-ów. Może mieć formę wulgarnych wiadomości, obraźliwych komentarzy (hejt, 10 trolling), rozpowszechniania zdjęć ukazujących dzieckolub osobybezbronne w niekorzystnym świetle, zastraszania, śledzenia (cyberstalking), ujawniania tajemnic (outing) itp.

3. Gaslighting– przemoc psychiczna polegająca na manipulowania drugą osobą w taki sposób, że ofiara przemocy z czasem przestaje ufać swoim osądom, staje się zdezorientowana, zalękniona i traci zaufanie do swojej pamięci czy percepcji. Jeśli manipulacja jest stosowana stale i metodycznie, może w końcu doprowadzić do tego, że ofiara zacznie kwestionować swoje zdrowie psychiczne. W ten sposób manipulator przejmuje nad nią całkowitą kontrolę.

4. Grooming (wobec dziecka) – zachowania, których celem jest przygotowanie dziecka do wykorzystywania seksualnego. Obejmuje nawiązanie szczególnej relacji z dzieckiem, często również warunkowanie rodziców i innych dorosłych oraz osłabienie ich czujności, aby myśleli, że relacja z dzieckiem jest normalna i pozytywna.

5. Krzywda – szkoda moralna, fizyczna lub materialna wywołująca uszczerbki na zdrowiu psychicznym lub fizycznym związane z uczuciem cierpienia i bólu, wskutek działania lub działań wymierzonych wbrew woli danej osoby. Pojęcie krzywdy obejmuje także negatywne następstwa naruszenia dóbr osobistych. 

6. Nadużycie – postępowanie lub czyn niezgodny z przyjętymi normami postępowania, a nadużywać oznacza użyć ponad miarę oraz wykorzystać coś w niewłaściwy sposób lub w nadmiernym stopniu (wg. Słownika Języka Polskiego).

7. Nadużycie władzy – nadużycie stanowiska, funkcji lub obowiązku w celu wykorzystania innej osoby. Może to przybierać różne formy i obejmować sytuacje, w których dana osoba ma władzę nad inną osobą na mocy swojego związku (np. pracodawca i pracownik, nauczyciel i uczeń, trener i sportowiec, rodzic lub opiekun i dziecko, duchowny/osoba zakonna i parafianin) i wykorzystuje tę władzę na swoją korzyść.

8. Narażenie na przemoc w rodzinie – forma psychicznego znęcania się nad dzieckiem lub osobąbezradną w której dana osoba słyszy lub widzi, gdy inny członek rodziny doświadcza przemocy fizycznej, psychicznej lub seksualnej albo widzi szkody wyrządzone osobom lub mieniu w wyniku agresywnego zachowania członka rodziny.

9. Przemoc domowa – jednorazowe lub powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste osób, w szczególności narażające na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia, naruszające godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą (art. 2 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie).

10. Przemoc duchowa – odwoływanie się do przekonań religijnych i wiary osoby w celu wyrządzenia jej szkody. Może mieć negatywny wpływ na duchowość osoby poszkodowanej, zwłaszcza, gdy dopuszcza się jej osoba posiadająca duchowy autorytet i zaufanie w Kościele.

11. Przemoc emocjonalna (dorośli) – powszechna forma przemocy mająca miejsce w bliskich związkach. Przemoc emocjonalna jest definiowana jako molestowanie, które ma miejsce, gdy dana osoba jest poddawana zachowaniom lub działaniom mającym na celu jej kontrolowanie, z zamiarem wyrządzenia jej krzywdy emocjonalnej lub strachu, poprzez manipulację, izolację lub zastraszanie.

12. Przemoc fizyczna to przemoc, w wyniku której dziecko lub osoba bezradna doznaje fizycznej krzywdy lub jest nią potencjalnie zagrożone. Krzywda ta następuje w wyniku działania bądź zaniechania działania ze strony rodzica lub innej osoby odpowiedzialnej za dziecko czy osobę bezradną lub która ma nad nim władzę. Przemoc fizyczna wobec dziecka lub osoby bezradnej może być czynnością powtarzalną lub jednorazową.

13. Przemoc psychiczna i emocjonalna to przewlekła, nie fizyczna, szkodliwa interakcja wobec dziecka lub osoby bezradnej obejmująca zarówno działania, jak i zaniechania. Zaliczamy do niej m.in.: niedostępność emocjonalną, zaniedbywanie emocjonalne, relację z dzieckiem lub osobą bezradną opartą na wrogości, obwinianiu, oczernianiu, odrzucaniu, zachowania nieodpowiednie rozwojowo lub niekonsekwentne interakcje z dzieckiem lub osobą bezradną, niedostrzeganie lub nieuznawanie indywidualności tych osób i ich granic psychicznych.

14. Przemoc rówieśnicza – (agresja rówieśnicza): występuje, gdy dziecko doświadcza różnych form przemocy ze strony rówieśników, bezpośrednio lub pośrednio, w tym także
    z użyciem technologii komunikacyjnych. Ma miejsce wtedy, gdy działanie ma na celu wyrządzenie komuś przykrości lub krzywdy (intencjonalność), ma charakter systematyczny (powtarzalność), a ofiara jest słabsza od sprawcy bądź grupy sprawców. Obejmuje przemoc werbalną (np. przezywanie, dogadywanie, ośmieszanie), relacyjną (np. wykluczenie z grupy, ignorowanie, nastawianie innych przeciwko osobie), fizyczną (np. pobicie, kopanie, popychanie, szarpanie), materialną (np. kradzież, niszczenie przedmiotów) oraz elektroniczną (złośliwy SMS lub e-mail, wpis w serwisie społecznościowym, umieszczanie w Internecie zdjęć lub filmów ośmieszających ofiarę).

15. Przemoc wobec dzieci – wszelkie formy złego traktowania fizycznego lub emocjonalnego, wykorzystywania seksualnego, zaniedbania lub niedbałego traktowania, wyzysku komercyjnego lub innego, skutkujące rzeczywistą lub potencjalną szkodą dla zdrowia, przetrwania, rozwoju lub godności dziecka w kontekście relacji odpowiedzialności, zaufania lub siły.

16. Przemoc wobec osób starszych – pojedyncze lub powtarzające się działanie lub brak odpowiedniego działania, mające miejsce w jakimkolwiek związku, w którym oczekuje się zaufania, które powoduje krzywdę lub cierpienie starszej osoby.

17. Seksizm – uprzedzenie lub dyskryminacja ze względu na płeć.

18. Seksualizacja – proces, w wyniku którego wartościowanie drugiej osoby oraz siebie samego/siebie dokonywane jest przez pryzmat atrakcyjności seksualnej, uprzedmiotowienie osoby pod względem seksualnym lub narzucanie seksualności
    w niewłaściwy sposób (wg Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego).

19. Uwikłanie – każda relacja, w której doświadczamy strachu, lęku, poczucia winy, poczucia krzywdy, frustracji, poniżenia, zniewolenia, zależności, dominacji, niemożności bycia sobą, nieszczerości, braku autentyczności, przemocy emocjonalnej, fizycznej, seksualnej czy ekonomicznej.

20. Wykorzystywanie seksualne dziecka – wykorzystanie seksualne dziecka to włączanie dziecka w aktywność seksualną, której nie jest ono w stanie w pełni zrozumieć i udzielić na nią świadomej zgody lub na którą nie jest dojrzałe rozwojowo i nie może zgodzić się w ważny prawnie sposób i/lub która jest niezgodna z normami prawnymi lub obyczajowymi danego społeczeństwa. Obejmuje zachowania z kontaktem fizycznym (w tym penetracyjne) oraz bez kontaktu fizycznego, może wtedy przybrać formę np. robienia zdjęć lub filmów wideo przedstawiających dzieci o charakterze jednoznacznie seksualnym, zmuszania dzieci do oglądania czynności seksualnych lub wzięcia w nich udziału lub zmuszania dzieci do uprawiania seksu lub angażowania się w czynności seksualne z innymi dziećmi lub dorosłymi. Obejmuje również wyzyskiwanie seksualne dzieci, czyli czerpanie zysku np. z pornografii lub prostytucji dziecięcej.

21. Zaniedbywanie dziecka to chroniczne lub incydentalne niezaspokajanie jego podstawowych potrzeb fizycznych/ psychicznych lub nierespektowanie jego podstawowych praw, powodujące zaburzenia jego zdrowia lub trudności w rozwoju. Do zaniedbywania dochodzi w relacji dziecka z osobą, która jest zobowiązana do opieki, wychowania, troski i ochrony dziecka.

22. Zaniedbanie wobec osoby dorosłej bezradnej – niezapewnienie przez opiekuna środków niezbędnych do życia osobie, którą się opiekuje.

§ 3.Przestępstwa przeciwko wolności
seksualnej i obyczajności (art. 197-205 k.k.)

1. Zgwałcenie (art. 197 k.k.)

2. Wykorzystanie seksualne osoby bezradnej lub niepoczytalnej (art. 198 k.k.)

3. Seksualne wykorzystanie zależności (art. 199 k.k.)

4. Seksualne wykorzystanie małoletniego (art. 200 k.k.)

5. Uwodzenie małoletniego poniżej lat 15 z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego lub sieci telekomunikacyjnej (art. 200a k.k.)

6. Propagowanie pedofilii (art. 200b k.k.)

7. Kazirodztwo (art. 201 k.k.)

8. Pornografia (art. 202 k.k.)

9. Zmuszanie do prostytucji (art. 203 k.k.)

10. Czerpanie zysku z cudzego nierządu (art. 204 k.k.)

Rozdział II
Zasady i Cele Standardów Ochrony

§ 4. Zasady Ogólne

1. Ochrona dzieci i osób bezradnych przed jakąkolwiek przemocą leży w gestii całej spo­łeczności, dlatego do współpracy w budowaniu i utrzymaniu bezpiecznych środo­wisk należy włączyć także rodziców/opiekunów prawnych dzieci/osób bezradnych oraz wszystkie osoby zaangażowane w opiekę nad osobami z niepełnosprawnością.

2. Niniejszy dokument zawiera omówienie poszczególnych standardów ochrony dzieci i osób bezradnych w kontekście funkcjonowania PlacówekBonifraterskich i ich obowiązków prawnych wynikających z regulacji zawodów medycznych oraz innych przepisów.

3. Celem jest wdrożenie w sposób kompleksowy i systemowy zasad ochrony małoletnich i osób bezradnych poprzez opracowanie i wprowadzenie w życie Standardów ochrony małoletnich i osób bezradnych przed krzywdzeniem.

4. Dokument zawiera wytyczne dotyczące tego, jak przeciwdziałać naruszaniu praw małoletnich i osób bezradnych, jak tworzyć środowisko przyjazne i bezpieczne
   w Placówkach Bonifraterskich oraz jakie kroki podjąć w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa małoletnich i osób bezradnych.

5. Standardy ochrony dotyczą całego personelu (pracowników, współpracowników, stażystów i wolontariuszy) a za ich wdrażanie i nadzorowanie odpowiada kierownictwo Placówek Bonifraterskich.

6. Każda osoba zatrudniona/pracująca lub realizująca wolontariat w Placówkach Bonifraterskich opiekująca się dziećmi lub osobami z niepełnosprawnością jest świadoma zagrożeń związa­nych z różnymi formami przemocy, dlatego zobowiązana jest do zapoznania się ze standardami i procedurami reagowania na podejrzenie stosowania przemocy i zasadami wdra­żania tych procedur z uwzględnieniem granic odpowiedzialności właściwych dla pełnionych obowiązków.

7. Niedopuszczalnym jest zaniechanie podjęcia stosow­nych działań lub zobowiązywanie się przed dzieckiem/osobą bezradną lub innym członkiem personelu do zachowa­nia tajemnicy w zakresie jakiejkolwiek formy przemocy.

8. Wszystkie osoby zaangażowane w opiekę nad dziećmi/osobami bezradnymi są informowane, jakie są podejmowane działania na rzecz ich ochrony, jakie procedury obowiązują i gdzie można uzyskać specjalistyczną pomoc, gdy nastąpi krzywda lub niewłaściwe zachowanie.

§ 5. Treści Standardów

Niniejsze standardy ochrony małoletnich i osób bezradnych (dalej w skrócie jako „standardy”) określają w szczególności:

1. Zasady zapewniające bezpieczne relacje między małoletnim lub osobą bezradną a personelem Placówek Bonifraterskich, a w szczególności zachowania niedozwolone wobec małoletnich i osób bezradnych.

2. Zasady i procedurę podejmowania interwencji w sytuacji podejrzenia krzywdzenia
   lub posiadania informacji o krzywdzeniu małoletnich i osób bezradnych.

3. Procedury i osoby odpowiedzialne za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletnim i osobom bezradnym i udzielenie tym osobom wsparcia.

4. Procedury i osoby odpowiedzialne za składanie zawiadomień o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę małoletnich i osób bezradnych, zawiadamianie sądu opiekuńczego.

5. Wymogi dotyczące bezpiecznych relacji między małoletnimi i osobami bezradnymi,
   a w szczególności zachowania niedozwolone.

6. Zasady korzystania z urządzeń elektronicznych z dostępem do sieci Internet.

7. Procedury ochrony małoletnich i osób bezradnych przed treściami szkodliwymi
   i zagrożeniami w sieci Internet oraz utrwalonymi w innej formie.

8. Sposób dokumentowania i zasady przechowywania ujawnionych lub zgłoszonych incydentów lub zdarzeń zagrażających dobru małoletnim i osobom bezradnym,zasady ustalania planu wsparcia małoletniego i osoby bezradnej po ujawnieniu krzywdzenia.

9. Zasady i sposób udostępniania rodzicom albo opiekunom prawnym lub faktycznym oraz małoletnim i osobom bezradnym standardów do zaznajomienia się z nimi i ich stosowania.

10. Zakres kompetencji osoby odpowiedzialnej za przygotowanie personelu Zespołów zakładów leczniczych, Zakładów Leczniczych, Zakładów i Dzieł Zakonu Bonifratrów do stosowania standardów, zasady przygotowania tego personelu do ich stosowania oraz sposób dokumentowania tej czynności.

11. Zasady przeglądu i aktualizacji standardów.

§ 6. Wdrażanie Standardów

1. W celu realizacji zadań wynikających z treści standardów powołuje się w każdej Placówce Bonifraterskiej Zespół ds. Prewencji, składający się z:

1. Osoby odpowiedzialnej za standardy ochrony dzieci i młodzieży, zwanej dalej „Koordynatorem Zespołu ds. Prewencji” – osoba wyznaczona przez kierownika Placówki Bonifraterskiej we współpracy z właściwym Przeorem Konwentu Zakonu Bonifratrów odpowiedniego Zakładu lub Dzieła sprawująca nadzór nad prawidłowym stosowaniem standardów.

2. Osoby zaufanej – osoba wyznaczona przez kierownika Zakładu lub Dzieła we współpracy z właściwym Przeorem Konwentu Zakonu Bonifratrów, cieszącej się zaufaniem i odpowiednio przygotowanej merytorycznie w zakresie przyjmowania zgłoszeń o zdarzeniach dotyczących przemocy wobec osób małoletnich i bezradnych.

3. Osoby odpowiedzialnej za interwencję – kierownik Zespołu zakładów leczniczych, Zakładu Leczniczego, Zakładu lub Dzieła odpowiedzialnego za podejmowanie interwencji w przypadku zaistnienia przemocy wobec osób małoletnich i bezradnych.

2. Decyzja o powołaniu Zespołu ds. Prewencji stanowi Załącznik nr 9.

§ 7. Obowiązki Kierownika i Personelu

1. Kierownik Placówki Bonifraterskiej we współpracy z właściwym Przeorem Konwentu Zakonu Bonifratrów ustanawia i zatwierdza standardy ochrony przed krzywdzeniem osób małoletnich
   i bezradnych.

2. Do obowiązków kierownika Placówki Bonifraterskiej należą:

1. nadzorowanie, delegowanie zadań oraz odpowiedzialności związanych z realizacją standardów ochrony małoletnich i osób bezradnych;

2. wskazanie osób odpowiedzialnych za: przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających lub podejrzeniach dokonania krzywdy małoletniemu lub osobom bezradnym;

3. ustalenie zasad prowadzenia ewidencji/rejestru ujawnionych lub zgłoszonych incydentów lub zdarzeń zagrażających dobru małoletniego lub osoby bezradnej;

4. organizacja i udzielenie wsparcia osobom małoletnim i bezradnym, w tym prowadzenie interwencji obejmującej składanie zawiadomień o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę małoletnich lub osób bezradnych, zawiadamianie właściwych organów ( prokuratury, sądu) oraz za wszczynanie procedury „Niebieskiej Karty”;

5. wdrożenie standardów ochrony małoletnich i osób bezradnych w Placówkach Bonifraterskich, w tym przygotowanie personelu do stosowania standardów;

6. zapewnienie bezpieczeństwa przed szkodliwymi treściami w Internecie;

7. wyznaczenie osoby/osób odpowiedzialnych za monitoring realizacji standardów ochrony z jasno określoną rolą, zadaniami oraz kwalifikacjami.

3. Każdy członek Personelu Placówki Bonifraterskiej musi być zapoznany z dokumentem „Standardy Ochrony Przed Przemocą w Placówkach Bonifraterskich”, podpisać oświadczenie o zapoznaniu się z tym dokumentem (Załącznik nr 1) oraz o zachowaniu poufności (Załącznik nr 1 a) oraz znać procedury zgłaszania przemocy (krzywdy)(odpowiednio Załącznik nr 2 a lub 2 b lub 2 c).

4. Wolontariusze, posługujący w Placówkach Bonifraterskich muszą mieć wyznaczoną osobę odpowiedzialną za ich pracę i kontakt z pacjentami lub podopiecznymi.

5. Pracownicy każdej Placówki Bonifraterskiej muszą mieć zapewnioną podstawową edukację na temat ochrony przed przemocą w zakresie: rozpoznawania symptomów przemocy, stosowania adekwatnych do sytuacji procedur interwencji, a w przypadku podejrzenia krzywdy, znajomości procedury Niebieskiej Karty oraz odpowiedzialności prawnej.

6. Każdy członek personelu w Placówkach Bonifraterskich ma obowiązek zapoznania się z Kartą Ryzyka i działaniami niwelującymi ryzyko(Załącznik nr 2d).

7. Placówki Bonifraterskie posiadają dobrze zdefiniowany kodeks zachowań w celu ustanowienia bezpiecznych relacji, który określa oczekiwania i zachowania mające na celu ochronę i dobro każdej osoby. Pracownicy, rodzice, opie­kunowie i podopieczni zostają zapoznani z Zasadami Bezpiecznych Relacji i akceptują jego po­stanowienia. Pracownicy zobowiązują się do jego przestrzegania poprzez podpisanie dokumentu (Załącznik nr7).

Rozdział III. OPIS STANDARDÓW

§ 8.
Standard I.
Stworzenie i zachowanie bezpiecznego środowiska
w Placówkach Bonifraterskich

Zasady bezpiecznego kontaktu Personelu z małoletnim i osobą bezradną– pacjentem lub pensjonariuszem, w tym zachowania niedozwolone

1. Małoletni i osoba bezradna przebywający w Placówce Bonifraterskiej ma prawo do tego, by w trakcie udzielania świadczeń opieki zdrowotnej towarzyszyli mu rodzice bądź opiekunowie.

2. Personel, w szczególności personel medyczny i opiekuńczy w kontakcie z małoletnimi pacjentami lub osobami bezradnymi oraz towarzyszącymi mu rodzicami bądź opiekunami, powinien zachować: spokój, życzliwość, empatię, szacunek.

3. Przed rozpoczęciem udzielania świadczeń małoletniemu pacjentowi lub osobie bezradnej członek Personelu powinien przedstawić się i wyjaśnić czynności, jakie będzie podejmować wobec tych osób i jakie będą jego skutki tych czynności.

4. W trakcie udzielania świadczeń, członek Personelu powinien weryfikować, stosownie do posiadanych możliwości, czy małoletni lub osoba bezradna rozumie sytuację oraz skutki działań medycznych i terapeutycznych.

5. W trakcie udzielania świadczeń małoletni lub osoba bezradna ma prawo do zadawania pytań, o czym należy go poinformować przed rozpoczęciem czynności z jego udziałem.

6. Komunikaty kierowane do małoletniego pacjenta lub osoby bezradnej powinny być dostosowane do jego wieku i zdolności intelektualnych i poznawczych.

7. Personel powinien zwracać się do małoletniego pacjenta lub osoby bezradnej w preferowanym przez tą osobę rodzaju i po preferowanym przez nią imieniu.

8. Personel w miarę możliwości powinien konsultować z rodzicami i opiekunami kwestie pozamedyczne, jeśli nie będzie to miało wpływu na jakość leczenia małoletniego pacjenta lub osoby bezradnej.

9. Jeśli w trakcie udzielania świadczeń zaistnieje konieczność przeprowadzenia badania fizykalnego, członek Personelu powinien odsłaniać ciało małoletniego pacjenta lub osoby bezradnej stopniowo, w szczególności w zakresie ciała poniżej szyi pacjenta. W trakcie takiego badania małoletniemu lub osobie bezradnej powinien towarzyszyć rodzic bądź opiekun, a w braku takiej możliwości inny członek Personelu, najlepiej tej samej płci.

10. Wszelki kontakt fizyczny, który nie jest związany z udzielaniem świadczeń medycznych, pielęgnacyjnych i opiekuńczych może odbywać się wyłącznie za zgodą małoletniego pacjenta lub osoby bezradnej i zgodnie z jego potrzebą.

11. Personel, w szczególności personel medyczny, ma obowiązek współpracować z rodzicami małoletnich pacjentów, osób bezradnych lub ich ustawowymi opiekunami, zwłaszcza informować ich o sytuacji medycznej tych osób.

12. Personel, w szczególności personel medyczny, ma obowiązek współpracować z ustawowymi opiekunami osób bezradnych, zwłaszcza informować ich o sytuacji medycznej tych osób.

13. Członek Personelu w przypadku kontaktu z małoletnim pacjentem lub osobą bezradną z niepełnosprawnością powinien dostosować przebieg badania i rozmowy do rodzaju zaburzenia, którym jest dotknięta dana osoba. Sposób komunikowania się powinien być dostosowany również do poziomu intelektualnego i emocjonalnego tych osób.

14. Członek Personelu nie może:

1. 1. naruszać prawa małoletniego pacjenta lub osoby bezradnej do intymności i prywatności;

   2. ujawniać danych osobowych oraz danych wrażliwych;

   3. ograniczać możliwości obecności rodzica bądź opiekuna małoletniego pacjenta lub osoby bezradnej w trakcie udzielania świadczeń;

   4. straszyć, szantażować, kłamać, ignorować uczuć małoletniego pacjenta lub osoby bezradnej, prowadzić działań dyskryminacyjnych względem tych osób oraz ich rodzin;

   5. podnosić głosu, zawstydzać, lekceważyć potrzeb i uczuć małoletniego pacjenta lub osoby bezradnej oraz jego rodziców lub opiekunów;

   6. zachowywać się w obecności oraz w stosunku do małoletniego pacjenta lub osoby bezradnej w sposób nieuprzejmy, wulgarny lub w sposób dwuznaczny, który obiektywnie może zostać uznany, jako nawiązujący do aktywności lub atrakcyjności seksualnej;

   7. przyjmować jakichkolwiek gratyfikacji rzeczowych, w szczególności pieniężnych, od małoletnich pacjentów lub osób bezradnych, ich opiekunów lub osób trzecich.

Zasady bezpiecznych relacji między małoletnimi pacjentami oraz osobami bezradnymi, w tym w szczególności zachowania niedozwolone

1. Małoletni pacjenci lub osoby bezradne przebywające na terenie danej Placówki Bonifraterskiej w ramach leczenia lub opieki całodziennej lub całodobowej wspólnie z innymi małoletnimi pacjentami lub osobami bezradnymi, powinni:

1. odnosić się do siebie kulturalnie, uprzejmie, ze spokojem i szacunkiem;

2. w czasie interakcji lub wspólnego spędzania czasu uszanować przestrzeń prywatną innych pacjentów lub podopiecznych np. nie ruszać bez zgody ich rzeczy i ich zawartości, nie utrwalać wizerunku innych bez ich zgody a w przypadku osób małoletnich i bezradnych bez zgody ich ustawowych opiekunów;

3. szanować potrzeby innego małoletniego pacjenta lub osoby bezradnej do odpoczynku lub snu oraz unikać w takiej sytuacji hałaśliwego zachowania, w tym również korzystania z urządzeń elektronicznych emitujących dźwięki.

2. Małoletni pacjent lub osoba bezradna nie powinien:

1. odnosić się wulgarnie lub nieuprzejmie do innych pacjentów, podopiecznych jak również do Personelu;

2. zachowywać się agresywnie wobec innych pacjentów, podopiecznych lub naruszać w inny sposób ich przestrzeni intymnej,

3. stosować przemoc słowną, w tym w szczególności obrażać, czy poniżać innych pacjentów, podopiecznych.

3. Opiekunowie osób bezradnych, zwłaszcza osób z niepełnosprawnością intelektualną należy uczyć, które zachowania seksualne są prawidłowe, jakie reakcje są adekwatne do sytuacji i kiedy można przejawiać dane zachowanie, a które sytuacje wymagają bezwzględnej intymności.

4. Podstawą edukacji seksualnej osób bezradnych powinna być nauka asertywności oraz rozpoznawania i nazywania emocji oraz uczuć, przy czym wiedza przekazywana osobom bezradnym powinna być obiektywna i rzetelna, wolna od subiektywnego światopoglądu opiekuna czy osoby prowadzącej edukację.

Zasady korzystania z urządzeń elektronicznych z dostępem do sieci Internet

1. W przypadku gdy placówka zapewnia podopiecznemu dostęp do Internetu, obowiązkiem faktycznym jest bezpieczny dostępu do sieci tak, aby osoba oglądająca nie była narażona na dostęp do treści moralnie wątpliwych, a także co ważniejsze, aby za pośrednictwem Internetu nie została skrzywdzona lub wykorzystana.

2. Dostęp małoletnich i osób bezradnych do Internetu musi być tak nadzorowany, aby oni sami nie dopuścili się czynu zabronionego podczas korzystania z sieci za pośrednictwem serwera Placówki Bonifraterskiej lub przynależącego do niej sieci wifi.

3. Osoby korzystające w Placówkach Bonifraterskich z Internetu powinny podlegać procesowi edukacji, który dotyczy sposobu bezpiecznej obecności w sieci.

4. Zaleca się, aby każdy pacjent/ podopieczny, którego wiek na to pozwala, miał przydzielony login i hasło, umożliwiające korzystanie z Internetu na terenie placówki.

5. Podopiecznych należy poinformować o utrzymaniu w tajemnicy loginu i hasła.

6. Kierownik Placówki Bonifraterskiej winien zatroszczyć się, aby na terenie placówki z dostępem do Internetu było zainstalowane i aktualizowane oprogramowanie:

1. filtrujące treści internetowe;

2. monitorujące korzystanie ze stron www;

3. antywirusowe;

4. antyspamowe;

5. tzw. fire wall.

7. Kierownik Placówki Bonifraterskiej w przypadku uzyskania informacji o naruszeniu prawa lub moralności w korzystaniu z Internetu powinien ustalić źródło takich treści i zapewnić zablokowanie takich stron.

1. 1. 8. W przypadku opisanym w ust.7 pedagog, psycholog lub inna osoba posiadająca upoważnienie Kierownika Placówki Bonifraterskiej i kwalifikacje ku temu, przeprowadza rozmowę z małoletnim lub podopiecznym na temat bezpieczeństwa w Internecie. Jednocześnie nie wolno ukrywać zachowań podopiecznych, które nosiłyby znamiona przestępstw opisanych w ustawodawstwie państwowym.

9. Jeżeli okaże się, iż występuje zagrożenie dla bezpieczeństwa małoletniego lub osoby bezradnej lub wystąpi podejrzenie krzywdzenia takiej osoby albo wykorzystywanie za pośrednictwem Internetu, należy bezzwłocznie podjąć działa zgodne z dobrem małoletniego lub osoby bezradnej.

Procedury ochrony małoletnich i osób bezradnych przed treściami szkodliwymi i zagrożeniami w sieci Internet oraz utrwalonymi w innej formie przy wykorzystaniu urządzeń elektronicznych nie będących własnością Placówek Bonifraterskich.

1. 1. 1. Placówka Bonifraterska zapewniając dzieciom dostęp do Internetu za pomocą własnej sieci wifi (lub w inny sposób), podejmuje działania, których celem jest zablokowanie dostępu do treści nielegalnych, szkodliwych i nieodpowiednich dla dziecka.

1. 2. W celu realizacji zadania, o którym mowa w ust 1, należy:

2. 1) ustalić zakres zabezpieczenia oraz blokowania dostępu do treści nielegalnych, szkodliwych i nieodpowiednich dla dzieci;

3. 2) dokonać wyboru konkretnego oprogramowania (w tym np. oprogramowanie antywirusowe, narzędzia ochrony rodzicielskiej monitorowania aktywności użytkowników itp.);

4. 3) zainstalować oprogramowanie zabezpieczające oraz blokujące;

5. 4) dokonywać bieżącej aktualizacji oprogramowania, o którym mowa w pkt 3;

6. 5) przed dopuszczeniem urządzeń osobistych do sieci wifi podmiotu, ustanowić sieć zamkniętą z hasłem oraz konieczność akceptacji regulaminu przed przyłączeniem urządzenia;

7. 3. Warunkiem dopuszczenia dziecka do korzystania z urządzeń podmiotu jest zapoznanie się przez nie z zasadami bezpiecznego korzystania z Internetu. Dokłada się starań, aby proces zapoznania był efektywny i odpowiadał potrzebom dzieci.

4. Rodzicie lub opiekunowie małoletniego pacjenta lub osoby bezradnej, którzy udostępniają mu urządzenia elektroniczne z dostępem do sieci Internet, powinni nadzorować treści, do których dana osoba będzie miała dostęp i upewnić się, że nie są to treści niedozwolone lub nieodpowiednie dla wieku osoby małoletniej lub poziomu percepcji osoby bezradnej.

4. Członkowie Personelu w sytuacji odnotowania, że małoletni pacjent, przy użyciu prywatnego urządzenia elektronicznego, ma dostęp to niepokojących treści, powinien o tym fakcie niezwłocznie poinformować rodziców pacjenta małoletniego lub jego opiekunów.

4. W przypadku braku reakcji ze strony rodziców lub opiekunów, zawiadomienie o sytuacji, o której mowa w ust 5, powyższa okoliczność powinna zostać zgłoszona bezpośrednio do osoby odpowiedzialnej za prowadzenie interwencji.

4. W przypadku podejrzenia skrzywdzenia dziecka z wykorzystaniem nowoczesnych technologii, w tym za pomocą sieci Internet (korzystanie przez dziecko ze stron zawierających niebezpieczne treści, upublicznianie wizerunku dziecka lub osoby bezradnej w sposób krzywdzący lub ośmieszający tę osobę – cyberprzemoc) podejmuje się działania zgodnie z § 9niniejszego dokumentu.

Zasady ochrony wizerunku małoletnich i osób bezradnych

1. 1. Dane osobowe dziecka i osoby bezradnej podlegają ochronie na zasadach zgodnych z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27.04.2016.

1. 2. Szczegółowe zasady przetwarzania danych osobowych dziecka i osoby bezradnej w Zakładzie Leczniczym i Dziele reguluje Polityka Ochrony Danych Osobowych dostępna w sekretariacie każdej Placówki Bonifraterskiej.

1. 3. Utrwalanie wizerunku dziecka i osoby bezradnej (filmowanie, fotografowanie, nagrywanie głosu) na terenie Placówki Bonifraterskiej i jego upubliczniane jest dopuszczalne za zgodą rodzica/opiekuna prawnego dziecka i osoby bezradnej. Powyższe stosuje się również do przedstawicieli mediów przygotowujących materiały na terenie Placówki Bonifraterskiej.

1. 4. Osoby realizujące działania promocyjne oraz marketingowe w Placówce Bonifraterskiej zawsze powinny:

1. uzyskać Oświadczenia dotyczące działań promocyjnych oraz zgodę oraz informację o celu wykorzystania;

2. przestrzegać zasad fotografowania i nagrywania małoletnich i osób bezradnych (stosowny ubiór; obraz na grupie koncentracja obrazu; stała kontrola w trakcie filmowania);

3. zapewnić, że tylko wyznaczone osoby będą pracować nad treściami oraz uzgodnić kontrolę /autoryzację treści

4. wystąpić o zgodę na udostępnianie wizerunku od podopiecznych oraz ich opiekunów prawnych.

1. 5. Podanie przedstawicielowi mediów danych kontaktowych do opiekuna dziecka lub osoby bezradnej możliwe jest tylko za wiedzą i zgodą tego opiekuna.

1. 6. Pacjenci i podopieczni zobowiązani są do:

1. nienagrywania oraz niefilmowania pracowników w trakcie wykonywanych obowiązków zawodowych

2. nierozpowszechniania treści w mediach społecznościowych oraz Internecie dotyczących pracowników (innych celach niż promocyjnych zgodnie z obowiązującym regulaminem placówki)

3. niedemonstrowania pracownikom nagrań z czynności seksualnych oraz/ i umieszczania ich w Internecie.

1. 7. Personel zatrudniony w Placówkach Bonifraterskich zobowiązani są do niepodawania pacjentom i podopiecznym prywatnych numerów telefonów komórkowych oraz dostępu do prywatnych komunikatorów internetowych.

1. 8. Personel zatrudniony w Placówkach Bonifraterskich ma bezwzględny zakaz:

1. nagrywania oraz filmowania podopiecznych w trakcie pełnienia czynności pielęgnacyjnych;

2. rozpowszechniania treści w mediach społecznościowych oraz Internecie dotyczących podopiecznych (innych celach niż promocyjnych zgodnie z obowiązującym regulaminem Placówkach Bonifraterskiej);

3. demonstrowania małoletniemu lub osobie bezradnej czynności seksualnych lub nagrań o takiej treści;

4. umieszczania fotografii służących do celów medycznych edukacyjnych na innych nośnikach niż wskazanych w regulaminie Placówki Bonifraterskiej.

§ 9.
Standard II.
Podejmowanie interwencji.

Zasady i procedura podejmowania interwencji w sytuacji podejrzenia krzywdzenia lub posiadania informacji o krzywdzeniu małoletnich i osób bezradnych;

1. Członkowie Personelu zobowiązani są do zwracania uwagi na nieprawidłowe lub niepokojące zachowania małoletnich pacjentów i osób bezradnych oraz do odpowiedniego i adekwatnego reagowania poprzez zwrócenie uwagi, poinformowanie rodziców/opiekunów oraz w razie konieczności również osobę odpowiedzialną za prowadzenie interwencji.

2. Każdy członek Personelu jest zobowiązany i uprawniony do reagowania, w przypadku zaistnienia podejrzenia, że małoletniemu pacjentowi lub osobie bezradnej dzieje się krzywda.

3. W sytuacji wykrycia/zauważenia objawów krzywdzenia małoletniego lub osoby bezradnej:

1. członek Personelu ma każdorazowo obowiązek zgłoszenie swojego spostrzeżenia do Osoby Zaufanej Zespołu ds. Prewencji w celu sporządzenia notatki służbowej i odnotowania w niej szczegółów zauważonych symptomów oraz ma obowiązek poinformować o tym osobę odpowiedzialną za prowadzenie interwencji. Notatka powinna być opatrzona datą oraz czytelnym podpisem członka Personelu ją sporządzającego;

2. członek Personelu medycznego w Placówce Bonifraterskiej ma dodatkowo obowiązek odnotowania zidentyfikowanych objawów krzywdzenia dziecka lub osoby bezradnej (np. niepokojące urazy fizyczne/zasinienia) w dokumentacji medycznej małoletniego pacjenta lub osoby bezradnej.

4. W przypadku braku możliwości samodzielnego sporządzenia notatki, o której mowa w ust. 3 pkt1) członek Personelu ma obowiązek skontaktować się z osobą odpowiedzialną za prowadzenie interwencji, celem przekazania jej informacji, które powinny zostać umieszczone w notatce służbowej.

5. W przypadku podejrzenia, że życie małoletniego pacjenta lub osoby bezradnej jest zagrożone lub grozi tej osobie ciężki uszczerbek na zdrowiu z uwagi na stosowanie względem niego przemocy, członek Personelu powinien niezwłocznie poinformować kierownika odpowiednio Zespołu zakładów leczniczych/Zakładu Leczniczego, Zakładu lub Dzieła w celu:

1. poinformowania odpowiednich służb tj. Policji lub prokuratury telefonicznie, przy użyciu numerów alarmowych: 112 lub 997,

2. sporządzenia notatki służbowej, o której mowa w ust. 3.

6. W przypadku naruszenia zasad bezpiecznego kontaktu z małoletnim pacjentem lub osobą bezradną przez członka Personelu:

1. w sytuacji, gdy zachowanie kwalifikuje się jako usiłowanie popełnienia lub dokonanie przestępstwa na szkodę małoletniego pacjenta lub osoby bezradnej – osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji powinna niezwłocznie zawiadomić Policję lub prokuraturę;

2. w sytuacji, gdy dane zachowanie było jednorazowe i o niewielkiej intensywności, osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji ma obowiązek przeprowadzić rozmowę dyscyplinującą z członkiem Personelu, który dopuścił się tego zachowania;

3. w sytuacji, gdy naruszenie dobra małoletniego pacjenta lub osoby bezradnej jest znaczne, zwłaszcza gdy były to zachowania o charakterze dyskryminacyjnym lub naruszające godność takiej osoby, Kierownik Zespołu zakładów leczniczych, Zakładu leczniczego, Zakłądu lub Dzieła ma prawo do rozwiązania stosunku pracy lub umowy będącej podstawą współpracy z członkiem Personelu, który dopuścił się takiego zachowania.

7. W przypadku naruszenia zasad bezpiecznego kontaktu z małoletnim pacjentem lub osobą bezradną przez przedstawicieli ustawowych, opiekunów faktycznych lub innych domowników:

1. 1. gdy zachowanie takiej osoby kwalifikuje się jako usiłowanie popełnienia lub dokonanie przestępstwa na szkodę małoletniego pacjenta lub osoby bezradnej – osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji powinna niezwłocznie zawiadomić Policję lub prokuraturę;

   2. gdy zachowanie kwalifikuje się jako przemoc domową – członek Personelu powinien dokonać zgłoszenia do Zespołu ds. Prewencji celem wszczęcia procedury Niebieskiej Karty poprzez wypełnienie formularza Niebieska Karta – A lub zwrócić się w tym celu do osoby odpowiedzialnej za prowadzenie interwencji;

   3. gdy zachowanie nie kwalifikuje się jako przemoc domowa lub nie jest jasny status tego zachowania – należy wystąpić za pośrednictwem członka Zespołu ds. Prewencji do ośrodka pomocy społecznej o wgląd w sytuację rodziny;

   4. gdy sytuacja, o której mowa w ust. 7pkt 2 i 3 powtarza się, należy wystąpić do sądu rodzinnego o wgląd w sytuację rodziny.

8. W przypadku, gdy doszło do zaniedbania potrzeb życiowych małoletniego pacjenta lub osoby bezradnej czy też doszło do innego zagrożenia dobra tych osób:

1. 1. ze strony członka Personelu– należy przeprowadzić rozmowę dyscyplinującą, a w razie konieczności podjąć kolejne kroki dyscyplinujące, włącznie z ewentualnym rozwiązaniem stosunku prawnego z tym pracownikiem /współpracownikiem;

   2. ze strony rodziców/przedstawicieli ustawowych lub opiekunów małoletniego pacjenta czy osoby bezradnej – należy wystąpić do ośrodka pomocy społecznej o wgląd w sytuację rodziny;

   3. w razie powtarzania się sytuacji, o której mowa w ust. 8 pkt 2, zwłaszcza, jeżeli to dotyczy małoletniego należy skierować wniosek o wgląd w sytuację rodziny do sądu opiekuńczego.

9. W przypadku naruszenia zasad bezpiecznego kontaktu między małoletnimi pacjentami czy osobami bezradnymi:

1. 1. członkowie Personelu powinni odseparować małoletnich pacjentów lub osoby bezradne od siebie;

   2. w sytuacji, gdy doszło do agresywnych lub niepokojących zachowań między małoletnimi pacjentami czy osobami bezradnymi członkowie Personelu powinni

      1. zapewnić tym osobom oddzielne pomieszczenia, celem kontynuacji pobytu na terenie danej Placówki Bonifraterskiej;

      2. gdy dotyczy to małoletnich niezwłocznie powiadomić rodziców/przedstawicieliustawowych/opiekunów faktycznych obojga małoletnich pacjentów;

      3. powiadomić osobę odpowiedzialną za prowadzenie interwencji.

1. 3. osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji powinna porozmawiać i wyjaśnić zaistniałą sytuację przy udziale rodziców/przedstawicieli ustawowych/ opiekunów faktycznych małoletnich pacjentów czy osób bezradnych oraz sporządzić z tej czynności notatkę służbową;

   4. jeżeli sprawcą krzywdzącego zachowania jest małoletni poniżej 17 roku życia (nieletni) a zachowanie kwalifikuje się jako przestępstwo na szkodę małoletniego, Kierownik lub upoważniona przez niego osoba powinien niezwłocznie powiadomić Policję lub prokuratora;

   5. w przypadku, gdy krzywdzące zachowanie nie kwalifikuje się jako przestępstwo na szkodę małoletniego, osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji może skierować do ośrodka pomocy społecznej lub do sądu opiekuńczego wniosek o wgląd w sytuację rodzinną małoletniego, jeżeli zachowanie dziecka lub zaobserwowane relacje z członkami rodziny są niepokojące.

10. W przypadkach niejasnych lub wątpliwych, osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji, konsultuje sprawę z członkami Zespołu ds. Prewencji i członkiem Personelu zgłaszającego sprawę. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji może rozmawiać z osobami zaangażowanymi, w tym z małoletnim pacjentem, osobą podejrzewaną o krzywdzenie i świadkami. Z rozmowy sporządza się protokół lub notatkę służbową.

11. W przypadku wystąpienia podejrzenia krzywdzenia małoletniego pacjenta lub osoby bezradnej przez członka Personelu, należy niezwłocznie odsunąć tę osobę od wszelkich form kontaktu z innymi pacjentami, do czasu wyjaśnienia sprawy.

12. W przypadku wszczęcia postępowania karnego przeciwko członkowi Personelu w związku z popełnieniem przestępstwa przeciwko małoletniemu lub osobie bezradnej, należy bezwzględnie odsunąć podejrzanego członka Personelu od wszelkich form kontaktu z małoletnimi pacjentami i osobami bezradnymi do czasu prawomocnego zakończenia tego postępowania. Odsunięcie od obowiązków, które dotyczą małoletnich pacjentów lub osób bezradnych powinno nastąpić ze skutkiem natychmiastowym.

13. Zawiadomienie do Policji lub prokuratury o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego lub osoby bezradnej powinno zawierać:

1. opis zdarzenia,

2. dane pokrzywdzonego (imię, nazwisko, PESEL, adres),

3. w miarę możliwości dane osoby podejrzanej (imię, nazwisko, PESEL, adres)

4. dane podmiotu zgłaszającego i osoby odpowiedzialnej za podejmowanie interwencji;

5. adnotację o konieczności uprzedniego zwolnienia z tajemnicy zawodowej członka personelu udzielającego małoletniemu lub osobie bezradnej pomocy medycznej (w szczególności dotyczy lekarzy), celem ewentualnego przesłuchania takiej osoby w charakterze świadka.

14. Wzór wniosku o wgląd w sytuację rodziny kierowany do sądu opiekuńczego stanowi odpowiednio Załącznik nr 3a lub Załącznik nr 3b do Zarządzenia.

15. Wzór wniosku o wgląd w sytuację rodziny kierowany do ośrodka pomocy społecznej stanowi odpowiednio Załącznik nr 4a lub Załącznik nr 4b do Zarządzenia.

§ 10.
Standard III

Weryfikacja osób pracujących z dziećmi i z osobami bezradnymi

1. 1. Przed nawiązaniem stosunku pracy lub przed dopuszczeniem osoby do działalności również wolontariacie, związanej z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, świadczeniem porad psychologicznych, świadczeniem usług medycznych lub opiekuńczych w Placówce Bonifraterskiej kierownik danego Zespołu zakładów leczniczych, Zakładu Leczniczego, Zakładu lub Dzieła ma obowiązek uzyskania od kandydata do pracy informacji z Krajowego Rejestru Karnego w zakresie przestępstw określonych w rozdz. XIX k.k. (przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu) i XXV k.k. (przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajowości) oraz w zakresie art. 189a k.k. (handel ludźmi), art. 207 k.k. (znęcanie się nad osobą najbliższą lub pozostającą w stosunku zależności) oraz przestępstw z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

   2. Kandydat przed nawiązaniem stosunku pracy posiadający obywatelstwo innego państwa przedkłada Pracodawcy informację z rejestru karnego państwa obywatelstwa uzyskiwaną do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi.

   3. Jeżeli prawo państwa, o którym mowa w ust. 2 lub 3, nie przewiduje wydawania informacji do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi, Kandydat przedkłada informację dostępną z rejestru karnego tego państwa.

   4. Kandydat przed nawiązaniem stosunku pracy składa Pracodawcy oświadczenie o państwie lub państwach, w których zamieszkiwał w ciągu ostatnich 20 lat, innych niż Rzeczpospolita Polska i państwo obywatelstwa, oraz jednocześnie przedkłada Pracodawcy informację z rejestrów karnych tych państw uzyskiwaną do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi.

   5. W przypadku gdy prawo państwa, z którego ma być przedłożona informacja, o której mowa w ust. 2-5, nie przewiduje jej sporządzenia lub w danym państwie nie prowadzi się rejestru karnego, Kandydat przed nawiązaniem stosunku pracy, składa Pracodawcy oświadczenie o tym fakcie wraz z oświadczeniem, że nie był prawomocnie skazany w tym państwie za czyny zabronione odpowiadające przestępstwom określonym w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii oraz oświadczenie, że nie wydano wobec tej osoby innego orzeczenia, w którym stwierdzono, iż dopuściła się takich czynów zabronionych, oraz że nie ma obowiązku wynikającego z orzeczenia sądu, innego uprawnionego organu lub ustawy stosowania się do zakazu zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo działalności, związanych z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, opieki, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez małoletnich, lub z opieką nad nimi. Wzór oświadczenia, o którym mowa w ust. 4 i 5 stanowi Załącznik nr 5.

   6. Oświadczenia, o których mowa w ust. 3 i 5 składane są pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.

   7. Informację, o której mowa w ust.1, Kierownik lub osoba przez niego upoważniona utrwala w formie wydruku i załącza do akt osobowych pracownika. Informacje i oświadczenia, o których mowa w ust. 2-6, Pracodawca załącza do akt osobowych pracownika.

   8. Postanowienia zawarte w niniejszym paragrafie (ust. 1 – 7) stosuje się analogicznie do Kandydatów nawiązujących z Zespołem zakładów leczniczych, Zakładem leczniczym, zakładem lub Dziełem współpracę na innej podstawie niż stosunek pracy. W odniesieniu do tych członków Personelu, informacje i oświadczenia, o których mowa w ust. 1-7, Kierownik lub upoważniona przez niego osoba załącza do dokumentacji dotyczącej współpracy z poszczególnymi osobami.

§ 11.
Standard IV

Sposób reagowania, dokumentowania i zasady przechowywania ujawnionych lub zgłoszonych incydentów lub zdarzeń zagrażających dobru małoletnim i osobom bezradnym

1. 1. 1. Kierownik Placówki Bonifraterskiej wyznacza osobę odpowiedzialną za przyjmowanie zgłoszenia, która ma obowiązek rejestracji zdarzenia, gdy nastąpiła przemoc: fizyczna, psychiczna, seksualna, a także gdy nastąpiło niewłaściwe zachowanie.

      2. Osoba ta powinna być znana całemu personelowi, a kontakt do niej powinien być łatwo dostępny.

      3. W przypadkach przemocy fizycznej bądź seksualnej, gdy sprawcą jest osoba dorosła lub dziecko, należy zgłosić ten fakt zgodnie z prawem do organów ścigania, Zgłoszenia dokonuje Kierownik lub upoważniona przez niego osoba.

      4. Gdy sprawa dotyczy niewłaściwego zachowania, kierownik Placówki Bonifraterskiej samodzielnie lub poprzez upoważnioną przez niego osobę powinien zbadać sprawę i podjąć adekwatne kroki w zależności od tego, czego dotyczyło to zachowanie. Każdorazowo należy podjąć z osobą wskazaną rozmowę i jeśli zajdzie taka potrzeba podjąć odpowiednie kroki zaradcze lub dyscyplinarne.

      5. Jeśli niewłaściwe zachowanie dotyczy osoby małoletniej lub bezradnej należy o tym zawiadomić jego rodziców lub przedstawiciela ustawowego i wraz z nimi podjąć odpowiednie działania.

      6. W każdej Placówce Bonifraterskiej należy przyjąć „Procedurę reagowania w przypadku zachowania trudnego, agresywnego lub przemocy ze strony małoletniego lub osoby bezradnej”, której zastosowanie ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa wszystkim małoletnim i dorosłym przebywającym w Zakładzie Leczniczym lub Dziele w przypadku wystąpienia sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa, zdrowia i życia tych osób. Procedura została opisana w Załączniku nr 6.

      7. Procedura interwencji w przypadku podejrzenia krzywdzenia nieletniego lub osoby bezradnej przyjęta w Placówce Bonifraterskiej musi uwzględniać obowiązki określone w przepisach prawa, m.in. art. 240 Kodeksu karnego [1], art.12. Ustawy o przeciwdziałaniu przemocy domowej [2] oraz art. 572 Kodeksu postępowania cywilnego.

      8. Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszenia współpracuje ściśle z kierownikiem Placówce Bonifraterskiej i jeśli jest taka potrzeba, również z przedstawicielem Zakonu Bonifratrów.

§ 12.
Standard V

Zapewnienie opieki i wsparcia osobom skrzywdzonym

1. 1. 1. 1. Każda osoba, która mówi o swojej krzywdzie, której doświadcza winna zostać przyjęta z szacunkiem i uważnie wysłuchana.

         2. W sytuacji, gdy osoba wskazana jako sprawca jest pracownik Placówki Bonifraterskiej należy jak najszybciej zapewnić bezpieczeństwo osobie skrzywdzonej (np. przez niedopuszczanie do niej osoby wskazanej lub podejrzanej o krzywdę). Następnie należy jej udzielić pomocy, jakiej potrzebuje.

         3. Jeśli osobą skrzywdzoną w Placówce Bonifraterskiej jest nieletni lub osoba bezradna, pomoc powinna otrzymać również jego rodzina.

         4. Pracownicy powinni być we właściwy sposób poinformowani o tym, co się wydarzyło. Informacja powinna być podana w taki sposób by nie naruszyć prawa do godności i szacunku osoby pokrzywdzonej lub osoby podejrzanej o popełnienie czynu niepożądanego.

         5. Jeśli zgłoszenie dotyczy przestępstwa określonego w prawie karnym, osoba przyjmująca zgłoszenie postępuje zgodnie z procedurami.

         6. Osoba zgłaszająca otrzymuje informację o podjętych w sprawie krokach.

         7. W przypadku podejrzenia, że nieletni lub osoba bezradna jest krzywdzona, należy powiadomić opiekuna nieletniego lub osoby bezradnej, a w sytuacji gdy osobą podejrzewaną
            o krzywdzenie jest opiekun nieletniego lub osoby bezradnej, należy powiadomić niekrzywdzącego opiekuna.

         8. W przypadku podejrzenia krzywdzenia nieletniego lub osoby bezradnej ze strony ze strony innego nieletniego lub osoby bezradnej, należy powiadomić również opiekuna osoby krzywdzącej.

         9. Każde zgłoszenie podejrzenia krzywdzenia nieletniego lub osoby bezradnej oraz przebieg każdej interwencji dokumentuje się w sposób ustalony w Placówce Bonifraterskiej.

         10. Po ujawnieniu przez nieletniego lub osobę bezradną krzywdzenia lub w sytuacji podejrzenia, że nieletni lub osoba bezradna jest krzywdzona osoba odpowiedzialna za organizację
             i udzielanie wsparcia dziecku opracowuje plan wsparcia dla nieletniego lub osoby bezradnej.

         11. W przypadku podejrzenia, że opuszczenie Placówki Bonifraterskiej przez nieletniego lub osobę bezradną, w towarzystwie opiekuna będzie godziło w dobro nieletniego lub osoby bezradnej, w tym zagrażało jego bezpieczeństwu, osoba odpowiedzialna za podejmowanie interwencji może podjąć decyzję o opóźnieniu wypisania nieletniego lub osoby bezradnej
             z Zakładu Leczniczego lub Dzieła i niezwłocznie wystąpić do sądu rodzinnego lub innych właściwych organów o wydanie odpowiednich zarządzeń opiekuńczych.

         12. W przypadku, gdy nieletni lub osoba bezradna, doznaje innej formy krzywdzenia, niż popełnienie przestępstwa na jego szkodę ze strony rodziców, opiekunów prawnych lub innych domowników należy wszcząć procedurę Niebieskiej Karty poprzez przesłanie formularza „Niebieska Karta – A” do członka Zespołu ds. Prewencji celem zawiadomienia właściwych organów ze względu na zamieszkanie osoby doznającej przemocy domowej w terminie 5 dni, gdy zachowanie nie stanowi przemocy domowej, a nieletni lub osoba bezradna doświadcza np. zaniedbania lub relacje w rodzinie są w inny sposób nieprawidłowe.

         13. W przypadku, gdy doszło do zaniedbania potrzeb życiowych nieletniego lub doszło do innego zagrożenia dobra nieletniego, ze strony rodziców lub opiekunów prawnych należy wystąpić do sądu rodzinnego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania dziecka o wgląd w sytuację dziecka.

§ 13.
Standard VI

Monitorowanie realizacji Standardów, zapewnienie jakości i ciągłości działań w zakresie prewencji

1. Dokument zawierający standardy ochrony małoletnich i osób bezbronnych w każdej Placówce Bonifraterskiej aktualizowany jest co 24 miesiące.

2. Ewaluacja dokumentu dokonywana jest w Placówce Bonifraterskiej przez osobę odpowiedzialną za prewencję we współpracy z kierownikiem i konsultowana z kierującym Konwentem. Następnie jest zatwierdzana przez osobę odpowiedzialną w Prowincji Zakonu Bonifratrów za prewencję.

3. Kierownik Placówki Bonifraterskiej powołuje Zespół ds. Prewencji, który jest odpowiedzialny za monitorowanie Standardów Ochrony w Zespołach Zakładów Leczniczych, Zakładach Leczniczych i Dziełach, w których dany Zespół funkcjonuje.

4. Zespół, o którym mowa w punkcie poprzedzającym, jest odpowiedzialny za monitorowanie realizacji Standardów, za reagowanie na sygnały naruszenia Standardów i prowadzenie rejestru zgłoszeń oraz za proponowanie zmian w Standardach.

5. Kierownik przeprowadza wśród personelu raz na 12 miesięcy, ankietę monitorującą poziom realizacji Standardów. Wzór ankiety stanowi Załącznik nr 10 do niniejszych Standardów. W ankiecie personel może proponować zmiany Standardów oraz wskazywać ryzyka naruszenia Standardów w Placówce Bonifraterskiej.

6. Opracowanie wyników Ankiety należy do zadań Zespołu ds. Prewencji. Zespół na podstawie wyników sporządza raport z monitoringu, który następnie przekazany jest odpowiednio do Zarządu Bonifraterskiego Centrum Medycznego sp. z o.o. lub w przypadku innego Dzieła – do Prowincjała Zakonu.

7. Kierownik Placówki Bonifraterskiej jest upoważniony do wprowadzania do Standardów niezbędnych zmian i ogłasza personelowi, podopiecznym, pacjentom i ich opiekunom nowe brzmienie Standardów lub procedur, które stanowią sposób postępowania członków personelu lub opisu przebiegu procesu w firmie. Celem procedur jest ustandaryzowanie działań personelu, tak by były powtarzalne, mierzalne i skuteczne.

Rozdział IV

§ 14.
Zasady udostępniania rodzicom i podopiecznym
standardów do zapoznania się z nimi i ich stosowania

1. 1. Dokument Standardy ochrony osób małoletnich i bezradnych w danej Placówce jest dokumentem ogólnodostępnym dla personelu, dzieci/osób zależnych oraz ich opiekunów.

2. 2. Dokument opublikowany i udostęp­niony jest na tablicy informacyjnej w każdej Placówce.

3. 3. Wersja uproszczona dokumentu dostosowana jest do możliwości dzieci/osób za­leżnych i znajduje się u Kierownika każdej Placówki.

4. 4.Rodzice/prawni opiekunowie zostali powiadomieni o przyjęciu przez Dom Pomocy Społecznej Zakonu Bonifratrów w Iwoniczu dokumentu Standardy Ochrony Osób Małoletnich I Bezradnych w Placówkach Bonifraterskich z zastosowaniem formy elektronicznej.

Rozdział V

§ 15.
Przepisy końcowe

1. Standardy ochrony małoletnich i osób bezradnych wchodzą w życie od dnia 15 sierpnia 2024 roku.

2. Ogłoszenie Standardów ochrony małoletnich i osób bezradnych następuje odpowiednio w formie zarządzenia Prezesa Bonifraterskiego Centrum Medycznego sp. z o.o. lub Decyzji kierownika innego Dzieła.

3. Przyjęte standardy postępowania z małoletnimi pacjentami i osobami bezradnymi powinny być umieszczone w widocznym miejscu, w bliskiej odległości punktu rejestracyjnego w każdej Placówce Bonifraterskiej, które realizuje świadczenia zdrowotne lub opiekuńcze na rzecz małoletnich pacjentów czy osób bezradnych, zarówno w wersji skróconej, dostosowanej do percepcji osób małoletnich i bezradnych, jak i w wersji pełnej.

4. Personel otrzyma od Kierownika Placówki Bonifraterskiej wydruk lub elektroniczną wersję przyjętych standardów postępowania z małoletnimi pacjentami i osobami bezradnymi.

5. Każdy członek Personelu Placówki Bonifraterskiej ma obowiązek zapoznania się z niniejszymi standardami, co potwierdzi składając pisemne oświadczenie.

6. Wzór oświadczenia, o którym mowa w ust. 5 stanowi Załącznik nr 1do niniejszego dokumentu.

7. Oświadczenie, o którym mowa w ust.6 załącza się do akt osobowych pracownika lub dokumentacji członka Personelu współpracującego z Zakładem Leczniczym lub Dziełem na innej podstawie niż umowa o pracę.

8. Dane kontaktowe do lokalnych służb pomocowych i interwencyjnych, w tym numery bezpłatnych telefonów zaufania muszą być łatwo dostępne dla pacjentów, podopiecznych i personelu. Wzór listy stanowi Załącznik nr 8 do niniejszego dokumentu.

9. Za niezastosowanie się do standardów osobistą odpowiedzialność ponosi, również wobec prawa, kierownik Placówki Bonifraterskiej.