Zgromadzenie Sióstr Szpitalnych od Najświętszego Serca Jezusa

Congregationis Sororum Hospitalarium
a SS. Cordis Jesus (HSC)

Opis stroju: przyjęte dwa kolory habitu: czarny i szary, do pół łydki, z dwoma zakładkami z przodu i z tyłu; u góry, pod szyją wycięty dekolt, pod którym znajduje się biały kołnierz; na piersi metalowy krzyżyk; na głowie welon – odpowiednio czarny lub szary, pozostawiający z przodu odkryte włosy.

Jesteśmy zgromadzeniem międzynarodowym, obecnych w 24 krajach świata, założonym 31 maja 1881 roku w Hiszpanii przez św. Benedykta Menni, kapłana z Zakonu Bonifratrów. Dar Charyzmatu Szpitalnictwa wzywa nas do uobecniania miłosiernej miłości Boga wśród ludzi chorych, potrzebujących, niepełnosprawnych umysłowo i fizycznie, w szczególności biednych, którzy są żywym obrazem Boga.

Działalność apostolską realizujemy w:

• Szpitalach psychiatrycznych
• Szpitalach ogólnych, sanatoriach Ośrodkach opiekuńczych Dziennych ośrodkach rehabilitacyjnych Szkołach specjalnych Przychodniach itp.

Formacja zakonna:
Postulat:
Jest to okres, którego zadaniem jest dostarczenie doświadczenia życia wspólnotowego, i który, poprzez bliski kontakt osobowy z innymi siostrami w ślubach wieczystych, pomaga w stopniowym poznawaniu stylu życia Siostry Szpitalnej. Głównym celem postulatu jest pomoc i kierownictwo duchowe w procesie integralnego wzrastania danej osoby. Jako taki, etap ten obejmuje wysiłek rozwoju w trzech kierunkach: wymiarze ludzkim, wymiarze duchowym i wymiarze charyzmatycznym, i ma czas trwania od 6 miesięcy do 2 lat.

W wymiarze ludzkim dąży się do osiągnięcia następujących obiektywów:
pogłębienia w poznaniu własnych zdolności i ograniczeń, uczuć i postaw, które odpowiadają powołaniu, do jakiego kandydatka czuje się wezwana, rozwinięcia wartości takich jak: wrażliwość, łagodność, inteligencja i silna wola, rozwinięcia i umocnienia zdolności do życia wspólnotowego, poznania i integracji procesu historii osobistej, rodzinnej i społecznej.
Ten proces związany jest z wymierną pomocą ze strony formatorek(ki).

Wymiar chrześcijański zakłada pracę nad stopniowym poznawaniem Jezusa jako szpitalnego Przyjaciela, i pogłębianiem doświadczenia intymnego spotkania z Nim, zarówno na modlitwie jak i w służbie chorym, – przyjmowaniem Słowa Bożego jako fundamentu życia i rozpoznawania powołaniowego, – pogłębianiem i dowartościowaniem modlitwy osobistej, wspólnotowej i eklezjalnej.

W wymiarze charyzmatycznym dąży się do dojrzewania w świadomości powołaniowej, rozpoznania motywacji i wzrostu w otwartości na Boga miłosiernego, który objawia się w swoim Słowie, w wydarzeniach i w bliźnim, odkrycia i przyjęcia Maryi, „Naszej Matki”, jako Mistrzyni , która towarzyszy na drodze powołaniowej i chroni w trudnościach, zapoznania się z biografią Założycieli i genezą Zgromadzenia, przeżywania wartości, które charakteryzują siostrę szpitalną, takich jak otwarcie i wrażliwość na ludzkie potrzeby, dyspozycyjność w służbie chorym, zdolność oddania się i umartwienia, miłosierdzie w stosunku do chorych.

Nowicjat:

Jest uprzywilejowanym czasem formacji, w którym kandydatka rozpoczyna życie według rad ewangelicznych czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Jego celem jest umożliwienie poznania i pogłębienia wymagań dotyczących życia konsekrowanego szpitalnego. Aby móc rozpocząć nowicjat, postulantka, która się czuje wezwana do życia według charyzmatu szpitalnego, powinna mieć przynajmniej 18 lat, odznaczać się dobrym stanem zdrowia, dojrzałością osobową i duchową, zdolnością do życia wspólnotowego, oraz pragnieniem oddania się Bogu i osobom chorym. Nowicjat trwa 2 lata. Pierwszy rok, spełniający wymagania prawa kanonicznego, cechuje się zachowaniem klimatu modlitwy, ciszy i refleksji. Rok następny jest poświęcony praktycznemu doświadczeniu misji szpitalnej. Całość tego dwuletniego okresu ma za cel przygotowanie nowicjuszki do złożenia pierwszych ślubów zakonnych. Osiągnięcie tego celu dokonuje się poprzez pracę nad trzema wyżej wymienionymi wymiarami, tak jak to miało miejsce w postulacie.

W wymiarze ludzkim dąży się do osiągnięcia następujących obiektywów:
osiągnięcia takiej dojrzałości, która by pozwoliła na wyzbycie się dawnej formy życia, w zamian za otwarcie i dyspozycyjność w stosunku do nowego stylu życia, kontynuacji procesu poznania osobowego, które dąży do samodowartościowania i umiejętności przezwyciężania lęków, tak by w wolności serca osoba była zdolna do oddania się na wyłączną służbę Bogu, integracji własnej sfery afektywnej, w klimacie skromnego i wspólnotowego życia nowicjatu, rozwijania zdolności do życia w wyciszeniu, samotności, refleksji, pogodzie ducha, i zdolności do konfrontacji z własną rzeczywistością, jak również umiejętności cierpliwości i stałości, przejrzystości i szczerości.

W wymiarze chrześcijańskim dąży się do osiągnięcia następujących celów:
pogłębienia intymnego poznania Jezusa Chrystusa i Tajemnicy Jego Serca tak, by stał się On centrum życia, przyjęcia wezwania Boga do życia konsekrowanego szpitalnego jako daru, i doświadczenia radości z bycia wybraną, pogłębienia doświadczenia modlitwy, tak, by relacja osobowa z Panem stała się nieprzerwanym pragnieniem.

Dwa miesiące przed zakończeniem nowicjatu nowicjuszka przeżywa bezpośredni okres PRZYGOTOWANIA DO PIERWSZEJ PROFESJI ZAKONNEJ. Jest to czas modlitwy i odnowienia doświadczenia przeżytego w nowicjacie. Okres ten służy jednocześnie pogłębieniu formacji odnoszącej się do ślubów zakonnych i Konstytucji . Pierwszą Profesję zakonną składa nowicjuszka, która dogłębnie przeżyła doświadczenie bycia wybraną przez Jezusa i pragnie być Mu wierna.

Juniorat:

Trwa 5 lat i jest okresem, w którym siostra w ślubach czasowych kontynuuje formację jaką zdobyła w nowicjacie, pogłębiając konsekrację zakonną szpitalną. Celem tego etapu jest wzmocnienie wierności Jezusowi. W przeciągu tego okresu zwraca się uwagę na osiągnięcie dojrzałości integralnej, ugruntowanej na wartościach ogólnoludzkich i chrześcijańskich i na jedności z Jezusem Dobrym Samarytaninem. Czas Junioratu pragnie też stworzyć warunki odpowiednie do pogłębienia tożsamości zakonnej, utożsamienia się z historią i z charyzmatem Zgromadzenia, tak aby siostra potrafiła dojrzeć wewnętrznie do kompromisu z Jezusem poprzez profesję wieczystą, w służbie chorym.
W tym czasie zwraca się uwagę i dostarcza siostrze środków pomocnych w osiąganiu autonomii, wolności wewnętrznej, zdolności wyboru, wrażliwości na życie i na cierpienie. Pracuje się też nad osiągnięciem równowagi między życiem duchowym i służbą chorym, między nauką i pracą.
Na tym etapie pogłębia się również życie duchowe ? relację z Bogiem Ojcem miłosiernym, przez przyjęcie Jego Słowa jako fundamentu życia, który jest naszym pokarmem. Podkreśla się jednocześnie wartość ciągłego wzrastania w jedności z Chrystusem, odkrywając Jego obecność we własnym sercu, we wspólnocie, i w świecie, jego wydarzeniach i cierpieniach.

W wymiarze charyzmatycznym pogłębia się jedność z Jezusem miłosiernym i współczującym i w doświadczeniu naśladowania Go w charyzmacie szpitalnictwa. Wzrasta się w tożsamości szpitalnej i w przynależności do Zgromadzenia, poświęcając czas na służbę osobom cierpiącym. Czas junioratu kończy się trzymiesięcznym przygotowaniem do Profesji Wieczystej.
Formacja stała:

Ten okres formacji jest kontynuacją formacji początkowej i konsekwencją złożenia ślubów wieczystych. Jest to etap, w którym siostra dba o to, by ziarno miłości, które Jezus zasiał w jej sercu, miało warunki odpowiednie do codziennego wzrastania.. Dokonuje się to na drodze codziennej wierności Temu, który pierwszy nas umiłował.

Świat potrzebuje młodzieży, która cieszy się wspaniałym darem życia, zdolnej do zaangażowania się w sprawy sprawiedliwości, wolności, pokoju i solidarności, która tak, jak Ty i my, ofiaruje przyjaźń, życzliwość i radość tym, którzy są pozbawieni tych wartości. Młodzieży gotowej pomagać innym w potrzebie, dla której jednoczenie życia z wiarą oraz dawanie konsekwentnego świadectwa, jest codziennym wyzwaniem.

Jeśli wierzysz, że służenie innym może” uczynić Cię szczęśliwszą, napisz:

s. Iwona Olesińska HSC
promotor@bonifratrzy.pl
Siostry Szpitalne od Najświętszego Serca Jezusa