Sługa Boży Franciszek Camacho

Urodził się w andaluzyjskim mieście Jerez  de la Frontera w Hiszpanii, w 1629 roku. Jego rodzice, z zawodu rolnicy, odznaczali się ogromną uczciwością i pobożnością. W wieku 20 lat zaciągnął się do wojska. Niestety, bardzo szybko uległ złym zwyczajom w nim panującym. Za zarobione w wojsku pieniądze udał się do Ameryki.  W Cartagenie (Kolumbia) zachorował na syfilis i trafił do szpitala św. Sebastiana prowadzonego przez bonifratrów. W 1659 r. podjął decyzję o porzuceniu służby wojskowej i zamieszkał w Limie.

Po zamieszkaniu w Limie, w wieku 34 lat, pod wpływem kazania O. Franciszka de Castillo, który następnie stał się jego kierownikiem duchowym,  przeżył głębokie nawrócenie. Wewnętrznie przemieniony, wyszedł na ulicę i na oczach ludzi, którzy naśmiewali się z niego, odrzucił szablę i inne oznaki światowego życia. Został za to obrzucony kamieniami i uznany za szaleńca.  Wzrastał w miłości Bożej i za radą swego kierownika duchowego, poprosił o przyjęcie do Zakonu Szpitalnego św. Jana Bożego  by służyć chorym i ubogim, ale przede wszystkim by pełnić posługę kwestarza. Pomagał ubogim rodzinom a także młodym ludziom znajdującym się w potrzebie.  Ponadto, poświęcał się pracy nad nawróceniem kobiet moralnie upadłych. Kiedy został wybrany przełożonym wspólnoty, Franciszek nie przyjął tego stanowiska, wolał poświęcać się prostym zajęciom oraz pokucie i modlitwie. Pozostał zawsze “kwestarzem Boga”, aż do chwili śmierci, spowodowanej ciężką formą puchliny, zbierając jałmużnę na utrzymanie szpitala w Limie.

Jego gorliwość w podejmowaniu praktyk zakonnych, stanowiła dla wielu wzór. Pobożność, z jaką codziennie przyjmował sakramenty święte, noce spędzane na modlitwie, surowe posty i umartwienia, a także bezgraniczna miłość do chorych i ubogich, szybko zyskały mu rozgłos wśród ludzi sobie współczesnych.  Z wielką pokorą przez 35 lat pełnił posługę jałmużnika, a zebrane przez niego pieniądze pozwoliły na odbudowanie szpitala i kościoła. Wyczerpany rygorem pokuty, chorobą oraz wielkim poświeceniem w czynieniu miłosierdzia. Brat Franciszek Camacho  , zmarł w opinii świętości,  23 grudnia 1698 r., w przeddzień wigilii Bożego Narodzenia, w Limie (Peru). Umierając  całował obraz ukrzyżowanego Jezusa.

Został ogłoszony Sługą Bożym przez Leona XIII w dniu 1 stycznia 1881 r.