Najświętsza Maryja Panna Uzdrowienie Chorych

„Zbawienie Boże” obejmuje całego człowieka, jego ciało, duszę i ducha, zarówno w czasie tej ziemskiej pielgrzymki, jak i zwłaszcza wtedy, gdy staje się on mieszkańcem nieba. Dzięki zbawieniu, zyskanemu przez Chrystusa w Duchu Świętym zmienia się całkowicie sytuacja człowieka.

Ucisk zmienia się w wolność, niewiedza w poznanie prawdy, choroba w zdrowie, smutek w radość, śmierć w życie, niewola grzechu w udział w Boskiej naturze.  Człowiek nie może jednak osiągnąć absolutnego i doskonałego wybawienia na tym świecie, albowiem jego życie podlega cierpieniu, chorobie i śmierci. „Zbawieniem Bożym” jest sam Jezus Chrystus, którego Ojciec posłał na świat jako Zbawiciela człowieka i lekarza ciał i dusz, jak Go nazywa liturgia, przytaczając słowa św. Ignacego z Antiochii (por. Ad Ephesios VII, 2: S Ch 10, s. 74). Jezus za dni swego ziemskiego życia, poruszony miłosierdziem, uzdrowił wielu chorych, często uwalniając ich także od ran grzechowych (por. Mt 9,2-8; J 5, l – 14). Także Najświętsza Panna, będąc Matką Chrystusa, Zbawiciela człowieka i Matką wiernych, pomaga z miłością swym dzieciom, znajdującym się w utrapieniach. Dlatego chorzy często się do Niej garną, często nawiedzają Jej sanktuaria, aby przez Jej orędownictwo odzyskać zdrowie. W sanktuariach maryjnych jest wiele świadectw tej ufności chorych pokładanej w Matce Chrystusa.

W liturgii słowa czyta się pieśń Izajasza o „Słudze Pańskim” (l Czyt, Iz 53,1-5,7-10), który tylko „obarczył się naszym cierpieniem i dźwigał nasze boleści” (w.4), „a w Jego ranach jest nasze zdrowie (w.5). Zgromadzenie wiernych błogosławiąc Pana, odpowiada: „Pan Bóg uzdrawia wszystkie twe choroby” (Ps resp, 103 [102], l a. 3 b). Ewangeliczna perykopa św. Łukasza mówi o nawiedzeniu św. Elżbiety przez Maryję (Ew Łk l, 39-56), aby wierni wpatrzeni w Najświętszą Pannę, pełną wiary, wielbiącą miłosierdzie Boga, spieszącą do matki Poprzednika zachęcali się do naśladowania Jej w trosce o chorych braci i siostry.

W liturgii eucharystycznej wielbimy Boga Ojca, który dał Najświętszą Pannę za Patronkę i wzór dla wiernych ulegających różnym chorobom:

za patronkę ponieważ „ jaśnieje chorym, wzywającym Jej opieki, jako znak zbawienia i niebieskiej nadziei” (Pf);
za wzór, ponieważ Maryja tym, „którzy się w Nią wpatrują, daje przykład doskonałej zgody z wolą Bożą i pełnego upodobnienia się do Chrystusa” (Pf).
Sprawować Msze ku czci Najświętszej Dziewicy „Uzdrowienia Chorych” i wzywać Jej pośrednictwa celem otrzymania zdrowia ciała to znaczy dawać szczególny moment historii zbawienia. Jej zakończenie i dopełnienie nastąpi wówczas, gdy w czasie chwalebnego przyjścia Pana „jako ostatni wróg zostanie pokonana śmierć (lKor 15,26), a ciała sprawiedliwych zmartwychwstaną nienaruszone.

Rys historyczny
Święty Jan Boży, nasz Ojciec i Założyciel Zakonu Szpitalnego darzył Matkę Najświętszą synowską miłością i całkowitym zaufaniem. Zakon wpatrując się w swojego Ojca codziennie modlił się do Boga za Jej wstawiennictwem, czy to odmawiając trzy części różańca świętego, czy też w każdą sobotę we wszystkich szpitalach zakonu odprawiano jedną Mszę Świętą wotywną do Najświętszej Maryi Panny. W pobożności braci Matka Boża pełniła tak wielką rolę, pośrednicząc w wypraszaniu u Dobrego Boga łask i zdrowia duszy i ciała, że na Kapitule Generalnej w Rzymie w 1736 roku obrano Błogosławioną Dziewicę Maryję Patronką Zakonu Szpitalnego. Do chwili obecnej w całym zakonie uroczyście obchodzi się to święto w trzecią sobotę listopada.

Nasze związki z Matką Bożą Bonifraterską pod wezwaniem Uzdrowienia Chorych sięgają roku 1635. To właśnie wtedy Biskup Wileński Abraham Woyna założył klasztor Bonifratrów, zbudował i poświęcił kościół w Wilnie. W głównym ołtarzu umieszczono obraz Najświętszej Maryi Panny. Niestety obraz jest nieznanego pochodzenia, gdyż pożar zniszczył wszystkie dokumenty związane z powstaniem kościoła. Z zachowanych w Zakonie ksiąg inwentarzowych z roku 1716 jest wzmianka o obrazie słynącym licznymi cudami. W roku 1725 ojciec przeor Stanisław Czyż przyozdobił obraz srebrną, pozłacaną suknią, wybijaną w kwiaty. Ojciec Jan Boży Krauze, kapłan naszego Zakonu we wprowadzeniu do „Nowenny do Matki Bożej Bonifraterskiej pod wezwaniem Uzdrowienie Chorych w Wilnie”, wydanej w 1938 roku napisał: „Jak wielką czcią i nabożeństwem z dawnych czasów i obecnie czczony i otaczany jest przez wiernych obraz Najświętszej Maryi Panny Bonifraterskiej pod wezwaniem Uzdrowienie Chorych, widać z licznych wotów, drogich ofertek, pięknych robótek ręcznych, składanych w tym kościele i wielkich rzesz pobożnych, od rana do wieczora uciekających się z gorącą modlitwą i ufnością do tej Matki Miłosierdzia i litości, Matki Pocieszenia i jedynej ucieczki i obrony w strapieniach i przygodach; poza tym z licznych oświadczeń i świadectw, składanych w kościele, o łaskach i cudach doznanych za pośrednictwem Matki Bożej, przed Jej cudownym obrazem, zwanym – Matką Bożą Uzdrowienia Chorych”.

Kopia cudownego obrazu Matki Bożej Uzdrowienia Chorych została wykonana w Wilnie w 1932 roku przez malarkę Łucję Balwynkiewiczównę. W dniu 15 sierpnia tegoż samego roku Ks. Roman Jałbrzykowski, Arcybiskup Wileński dokonał poświęcenia obrazu. Bonifratrzy wileńscy opuszczając klasztor w Wilnie w 1945 roku, po wyjęciu płótna z ram przewieźli je do Konwentu w Łodzi. Obraz umieszczono w głównym ołtarzu w kaplicy szpitalnej, gdzie znajduje się do chwili obecnej. Tutaj Maryja w tajemnicy Uzdrowienia Chorych doznaje stale czci i otaczana jest gorącą modlitwą i miłością przez swoich synów i chorych, którzy w tym szczególnym miejscu do Niej, Niebieskiej Lekarki się uciekają. Wśród tych, którzy oczekują Jej Matczynej opieki i wstawiennictwa, są tacy, co liczą na cud, bo wiedzą, jak wiele było uzdrowień i przemiany serc. Są tacy, co wypatrują nadziei i dzięki sakramentom świętym udzielanym w szpitalu odnajdują drogę do Jezusa. Wielu jest więc uzdrowionych, przemienionych i nawróconych. Maryja nie zatrzymuje ich na sobie, ale prowadzi do Swojego Syna. Ks. Władysław Ziółek, Arcybiskup Metropolita Łódzki w dniu 8 września 2006 roku nadał kaplicy szpitalnej tytuł: Bonifraterskie Sanktuarium Matki Bożej Uzdrowienia Chorych w Łodzi. Pasterz naszej diecezji przyozdobił obraz srebrną, pozłacaną suknią, wybijaną w owoce granatu i dokonał koronacji wizerunku Jezusa i Maryi. W sanktuarium codziennie będzie miała miejsce Adoracja Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Wpatrując się w Maryję, również i my nabieramy otuchy i pragniemy iść drogą, którą Ona przeszła, pragniemy przebywać tam, gdzie Ona przebywa.
Patrząc na Matkę Pana i naszą Orędowniczkę uczymy się, w jaki sposób uwolnić się od wątpliwości, uzależnień, grzechów i od braku miłości. Ufamy, że Maryja Uzdrowienie Chorych będzie przyprowadzać Cierpiących oraz Potrzebujących, do Swojego Jedynego Syna, Lekarza ciał i dusz ludzkich. Maryja pragnie, abyśmy czynili wszystko, cokolwiek Jej Syn nam powie. Ona jest Królową Świata i Królową Pokoju, jest Królową naszych serc i Uzdrowieniem Chorych, tych, którzy źle się mają. Uzdrowienie Chorych, módl się za nami.