Majówka z refleksją
26 maja 2018 roku, Konwent Bonifratrów w Zebrzydowicach – relacja:
Majówka z refleksją
26 maja 2018 roku, Konwent Bonifratrów w Zebrzydowicach. Pogoda jest cudowna, słońce świeci mocno i wytrwale. Do refektarza zmierzają zaproszeni goście, którym uśmiechnięte wolontariuszki rozdają ulotki. Zaciemniona sala powoli wypełnia się ludźmi w napięciu wypatrujących tego, co za chwilę się wydarzy. Do mikrofonów podchodzą Pani Renata Mikołajek – Dyrektor tutejszego Domu Pomocy Społecznej oraz Pan Grzegorz Piotrowski – Kierownik Warsztatu Terapii Zajęciowej. W imieniu Gospodarza miejsca Przeora Konwentu o. Damiana Wasylewicza ciepło witają przybyłych, wśród których są m.in.: Pan Andrzej Górecki – Wicestarosta Powiatu Wadowickiego, Pan Augustyn Ormanty– Burmistrz Miasta Kalwaria Zebrzydowska, Pan Zbigniew Zębala – Przedstawiciel Małopolskiego Oddziału Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Pani Halina Cimer – Małopolski Wicekurator Oświaty, Pani Barbara Pindel – Polaszek – Dyrektor Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Wadowicach, Brat Sadok oraz Brat Grzegorz Wielki – Radni Rady Prowincjalnej i wielu innych szanownych gości.
Wreszcie słyszymy długo wyczekiwane słowa: „Zapraszamy na film”. Gasną wszystkie światła. Na ekranie oglądamy pierwsze kadry „Zebrzydowskich sianokosów”, którym towarzyszy urokliwa muzyka autorstwa Księdza Tomasza Szarlińskiego. Prezentowana historia budzi smutne odczucia, tym bardziej że oparta jest ona na autentycznych wydarzeniach, które rozegrały się na terenie Konwentu Bonifratrów w Zebrzydowicach podczas okupacji. Przypomnijmy 23 czerwca 1942 roku przyjeżdżają tutaj Niemcy w przebraniu pielęgniarskim i siłą zabierają wszystkich pacjentów szpitala do autokaru, by następnie wraz z osobami psychicznie chorymi przebywającymi w Kobierzynie w 18 – u wagonach posłać ich do Auschwitz, gdzie czeka ich wyrok śmierci. Cały paradoks polega na tym, że w oficjalnych zamierzeniach autorów Aktion T4, chodziło o eliminację pacjentów, którzy nie są zdolni do pracy i których nikt nie odwiedza…Tymczasem właśnie w ten dzień część pacjentów pracuje przy suszeniu siana i nawet w świetle okrutnych wytycznych nie zasługują na śmierć.
W rolę pacjentów szpitala wcielają się mieszkańcy Domu Pomocy Społecznej i podopieczni Warsztatu Terapii Zajęciowej w Zebrzydowicach, co jeszcze mocniej podkreśla tragizm opowieści pobudzając współczesnego widza do refleksji na temat sytuacji człowieka niepełnosprawnego
w dzisiejszym, nowoczesnym świecie. Emocje związane z osobistym odbiorem tych koszmarnych wydarzeń najpełniej wyraża postać głównego bohatera, którego gra Piotr Piecha – aktor Teatru Ludowego w Krakowie. Obserwując jego wewnętrzną siłę i odwagę, poczucie braterstwa z pozostałymi pacjentami zaczynamy postrzegać oglądaną historię przez pryzmat indywidualnego losu człowieka. Pomysłodawcą tego filmowego przedsięwzięcia, jednocześnie jego reżyserem i autorem scenariusza jest Ksiądz Tomasz Szarliński, za kamerą stanął Jarosław Leski, który nakręcił poszczególne sceny i był odpowiedzialny za ich montaż. Film powstał w ramach projektu Stowarzyszenia Dobroczynnego im. MikolajaZebrzydowskiego pn. Zebrzydowski 2018.
Po premierze filmu publiczność dziękuje twórcom gromkimi brawami, a Ksiądz Tomasz ściska dłonie wszystkim zaangażowanym w powstanie tego niezwykłego obrazu. W części poświęconej refleksjom wysłuchujemy kilku cennych wypowiedzi. Brat Sadok, odtwórca roli przeora
w „Zebrzydowskich sianokosach”, w imieniu swoim i Ojca Prowincjała entuzjastycznie dziękuje za możliwość udziału w filmie i wyraża swoje uznanie wobec tego typu działań. PaniJoanna Elżbieciak, nauczycielka ze Szkoły Podstawowej nr 1 im. Jana Pawła II w Stanisławiu Dolnym i opiekunwolontariatu również zabiera głos dziękując Konwentowi w Zebrzydowicach za dotychczasową, owocną współpracę. Pani Halina Cimer zwraca uwagę na ogromną wartość edukacyjną filmu, który wpisuje się w obchody 100- lecia odzyskania przez Polskę niepodległości. Cieszy się z udziału dzieci
i młodzieży w tym projekcie.
Zebrani stopniowo opuszczają refektarz. Na zewnątrz czeka już na nich kawa i ciasto. W tak miłych okolicznościach jeszcze chętniej podejmuje się rozmowę. Nie milkną komentarze na temat filmu…Po krótkiej przerwie udajemy się do ogrodu, pod figurę Matki Bożej. Tam przy dźwiękach harmoszki Piotra Piechy odśpiewujemy Litanię Loretańską do Najświętszej Maryi Panny. Po modlitwie robimy sobie pamiątkową fotografię i przechodzimy do kolejnego ważnego punktu naszego majowego spotkania – poświęcenia nowego busa Domu Pomocy Społecznej. Samochód został zakupiony z dotacji Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz dzięki wsparciu darczyńców. Dźwięk klaksonu sygnalizuje świetną formę wozu, więc Ksiądz Tomasz dopełnia obrzędu.
Dzień kończy uroczysta Msza św. W homilii wybrzmiewają jeszcze raz wspomnienia zebrzydowskich pacjentów niewinnie skazanych na śmierć. I zadanie dla nas,jaki jest aktualnie nasz stosunek do ludzi niepełnosprawnychw kontekście obchodzonych właśnie Dni Godności Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną?
Promienie słońca odprowadzają nas domu. To była sobota inna niż wszystkie. Mamy wiele do przemyślenia.
Kamila Mentel