Kaplica

Świątynia powstała na bazie kaplicy dworskiej (obecne prezbiterium), która z biegiem czasu została powiększona o część sali dworskiej (pozostałą część stanowi refektarz klasztorny). Centralne miejsce świątyni stanowi słynący łaskami krzyż z 1667 r. W okresie międzywojennym jego kult coraz bardziej się ożywiał. Przeor Walenty Dziamski w 1934 r. napisał: „Wizerunek Pana Jezusa Ukrzyżowanego przedstawia się wspaniale, a lud tutejszy modli się u stóp Jego… ustawia się kwiaty u stóp Pana Jezusa i pali się światło przed krzyżem”.

Na uwagę zasługują również dwa obrazy w bocznych ołtarzach: św. Floriana i św. Jana Bożego zakupione przez przeora Magnusa Grera w 1897 r. W trakcie remontu generalnego w 1938 r. wymalowano na sklepieniu świątyni freski przedstawiające św. Jana Bożego oraz na tylnej ścianie wizerunek Chrystusa Dobrego Pasterza. Po dziś dzień o godzinie szóstej, dwunastej i osiemnastej rozlega się głos dzwonów – Floriana i Michała ufundowanych przez przeora Longinusa Horaka w 1904 r.