Kto może być bonifratrem?

„Święty Jan Boży napisał w liście do swego protektora Guttierre Lasso, zamożnego ojca rodziny: „Prawdziwą Twoją troską powinna być modlitwa do Boga o dobrą żonę dla syna. Jest, bowiem jeszcze  bardzo młody. Oby Pan dał mu dojrzały i rozsądny wybór! Każdy powinien wybrać stan, do którego Bóg go wzywa. Ojcowie zaś i matki nie muszą zbytnio ani o to martwić i kłopotać, ale winni prosić Boga, by udzielił wszystkim ich dzieciom stanu łaski. Kiedy Bóg zechce, jeden się ożeni, a drugi będzie odprawiał Mszę, o tym zaś ja nie wiem nic, Bóg wie wszystko.”

Rozeznanie powołania możliwe jest dzięki życiu sakramentalnemu, pogłębionej modlitwie, skoremu posłuszeństwu Słowu Bożemu oraz z pomocy kierownika duchowego, z którego pomocy winien korzystać potencjalny kandydat do zakonu.

Pomocą w rozeznaniu powołania i poznaniu naszej rodziny zakonnej są rekolekcje powołaniowe, organizowane w bonifraterskich konwentach. Oprócz wewnętrznego przeświadczenia, jakie kandydat nosi w sobie, trzeba spełnić pewne warunki zewnętrzne.

Są nimi:

• posiadanie dobrego zdrowia fizycznego i psychicznego,
• odznaczanie się odpowiednią dojrzałością umysłową, moralną i duchową,
• gotowość służenia ubogim chorym,
• pragnienie pogłębiania życia duchowego,
• zdolność do życia w braterskiej wspólnocie,
• szczera wola zachowania ślubów zakonnych: czystości, ubóstwa, posłuszeństwa i szpitalnictwa,
• chęć zgłębiania wiedzy medycznej i zdobycia odpowiednich kwalifikacji,
• stałe dążenie do zbawienia, drogą wytyczoną przez świętego Jana Bożego, z otwartością na natchnienia Ducha Świętego.