Historia Bogucic
Bogucice – miejsce obecności Braci Miłosierdzia
Klasztor, kaplica i szpital położone są w najstarszej parafii rzymsko-katolickiej na terenie dzisiejszych Katowic, znanym miejscu pielgrzymkowym, związanym z kultem Matki Bożej Boguckiej. Pierwsza wzmianka o osadzie Bogucice pochodzi z 1360 roku. Nazwa Bogucice wywodzi się prawdopodobnie od jakiegoś Boguta, ojca rodu. Na obszarze pierwotnych Bogucic, nad rzeką Rawą, powstała w połowie XIV wieku Kuźnia Bogucicka, jeden z najstarszych obiektów przemysłowych na Śląsku. Na przełomie XVI i XVII wieku na południe od Kuźni, została założona osada Katowice. Dokumenty historyczne stwierdzają, że parafia św. Szczepana w Bogucicach jest najstarszą na obszarze Katowic. Od początku swego istnienia, do roku 1868, wchodziła w skład dekanatu bytomskiego, potem przydzielono ja do nowo utworzonego dekanatu mysłowickiego. Pierwszy kościół parafialny pw. św. Doroty stał „na górce”. Najwcześniejsze zapiski o kościele św. Szczepana i św. Doroty pochodzą z 1403 roku. Kościół parafialny drewniany, parokrotnie rozbudowywany, istniał do 1773 roku. Kolejny, również drewniany, przetrwał do 1891. W latach 1892-1894 wzniesiono, z inicjatywy ks. Ludwika Skowronka, kościół murowany z cegły w stylu neogotyckim i ten istnieje do czasów obecnych.
W Bogucicach, leżących w centrum Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego, wystąpiły we wzmocnionej sile wszystkie negatywne problemy społeczne, związane z postępującym szybko od połowy XIX wieku procesem rozwoju przemysłu. Industrializacja, urbanizacja zmieniały materialne i moralne oblicze lokalnej społeczności. Niski stan elementarnego wykształcenia mieszkańców, złe warunki mieszkaniowe, niewystarczające pożywienie, brak stałej opieki lekarskiej, zła kondycja zarobkowa ludzi – pogłębiały skalę ubóstwa. W tym trudnym okresie wielkomiejska, przemysłowa parafia oraz społeczność gminy Bogucie powierzona była duszpasterskiej trosce dwu niezwykłych kapłanów śląskich, Ludwika Markiefki i jego młodszego brata, Leopolda – społecznych opiekunów i duchowych przewodników, z doświadczenia praktycznego znających warunki życia nie tylko swoich parafian. Ksiądz Leopold Markiefka, pochodzący z wielodzietnej rodziny chłopskiej, gimnazjalne i uniwersyteckie wykształcenie zdobył dzięki kulturalnemu i oświatowemu mecenatowi starszych księży. Wsparcia i pomocy udzielili mu: ks. Schnajderski i brat Ludwik. Z inicjatywy ks. Leopolda na terenie Bogucic utworzono szkołę ludową, szkołę dla dziewcząt i sierociniec, którego najważniejszym celem było „wychowanie i utrzymanie ubogich sierot i innych dzieci, pozbawionych opieki”. Wielkim przedsięwzięciem księdza Leopolda Markiefki było również powstanie konwentu, kaplicy i szpitala Bonifratrów, które miały służyć przede wszystkim ubogim.