Ku odrodzeniu polskiej prowincji bonifratrów w 1922
Rok 1919
Prowincjał czesko-austriacki, o. Timotheus Duetschel, zwraca się do nuncjatury apostolskiej w Wiedniu z prośbą o przedstawienie kurii rzymskiej zamierzeń podziału prowincji.
8 lipca – nuncjusz abp Teodor Valfré di Bonzo przyjmuje i popiera złożony wniosek.
3 listopada – kapituła generalna Zakonu podejmuje uchwałę w sprawie zmian dotychczasowych granic prowincji w związku z nową mapą Europy.
2 grudnia – papież Benedykt XV wyraża zgodę na włączenie dwóch klasztorów – krakowskiego i zebrzydowickiego do śląskiej prowincji.
5 grudnia – prefekt Kongregacji ds. zakonów kard. Raffaele Scapinelli di Léguigno przesyła ojcu generałowi dekret ze zgodą papieża.
Rok 1920
19 stycznia – Prowincjał Gothard Kastner mianuje o. Hyacinthusa (Jacka) Misiaka komisarzem dla konwentów krakowskiego i zebrzydowickiego z prawami i obowiązkami przysługującymi Prowincjałowi.
14 października – decyzja kurii generalnej o włączeniu konwentu w Marysinie do delegatury krakowskiej.
15 grudnia – akt przekazania przez prowincję czesko-słowacką prowincji śląskiej konwentu w Cieszynie.
Rok 1921
21 stycznia – generał zakonu ogłasza nominację o. Bogumiła Lewandowskiego na urząd przeora wikariusza konwentu w Cieszynie. O. Lewandowski urząd obejmuje 21 lutego.
27 czerwca – rozpoczęcie wizytacji generalnej od konwentu w Krakowie przez o. Augustyna Kocha, delegata generała Zakonu, ze specjalnym poleceniem: w pierwszej linii udać się do Polski, celem ewentualnego utworzenia własnej prowincji.
22 lipca – śmierć generała o. Celestino Castelletti; wikariuszem generalnym Zakonu zostaje o. Raffael Meyer.
28 listopada – zwołanie kapituły generalnej do Rzymu na maj 1922 roku.
Rok 1922
Wikariusz generalny Zakonu – o. Raffael Meyer zwraca się z prośbą do papieża o udzielenie niezbędnych pełnomocnictw dla kanonicznego ustanowienia nowej prowincji oraz do mianowania przełożonego prowincjalnego i jego doradców.
7 marca – prośba Zakonu została przedłożona papieżowi Piusowi XI przez kard. Teodora Valfré di Bonzo, prefekta Kongregacji ds. zakonów podczas audiencji, a papież udzielił zgody dekretem 649/22 Stolicy Apostolskiej z datą 7 marca 1922 roku.
25 marca – wikariusz generalny Zakonu promulguje reskrypt papieski.
25 marca – kanoniczne erygowanie Polskiej Prowincji Zakonu Szpitalnego pw. Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny.
10 kwietnia – ogłoszenie nominacji o. Jacka Misiaka na urząd prowincjała, datowanej 3 kwietnia oraz nominowanie dwóch definitorów prowincjalnych: Eustachiusza Mikołajewskiego i Bruno Szymały.
4–11 maja – 51. kapituła generalna w Rzymie z udziałem delegatów odrodzonej prowincji polskiej.
8–14 czerwca – pierwsza kapituła polskiej prowincji po jej erygowaniu, celebrowana w krakowskim konwencie.