Ćwiczenia + „Maszyny” = Fizjoterapia
Fizjoterapia, którą często potocznie nazywamy rehabilitacją (fizjoterapia jest jej podstawową częścią), pomaga wielu z nas w utrzymaniu czy przywróceniu sprawności ruchowej, leczeniu wielu chorób wewnętrznych. Jest też nierzadko stosowana profilaktycznie, ponieważ użyta w porę zapobiega niekorzystnym zmianom, rozwojowi na przykład chorób kręgosłupa czy stawów.
Fizjoterapia jest tak stara jak historia człowieka. Choć tej nazwy oficjalnie używamy dopiero od niecałych 100 lat, od tysiącleci stosujemy przecież różnego rodzaju zabiegi, pomagające w utrzymaniu sprawności, w dochodzeniu do zdrowia po urazach, kontuzjach. Masaże, okłady, kompresy, gimnastyka, ćwiczenia. Z czasem, wraz rozwojem medycyny, rozwijano metody stosowane w fizjoterapii, konstruowano coraz więcej urządzeń, które mogą wytwarzać bodźce korzystne w leczeniu różnego rodzaju urazów czy pomagające w utrzymaniu organizmu w sprawności, dobrej kondycji ruchowej. W Polsce rehabilitacja medyczna została wpisana na listę specjalizacji lekarskich w 1958 roku.
Dziś dolegliwości, dokuczające naszym mięśniom czy stawom leczymy: elektroterapią (różnego rodzaju prądami), magneto i elektro magnetoterapią (pole magnetyczne), ultrasonoterapią (ultradźwięki), haloterapią (m.in. inhalacje, kąpiele solankowe), balneoterapią (wykorzystanie wód leczniczych), laseroterapią, światłem (światłolecznictwo), hydroterapią, termoterapia (energia cieplna – zimno i ciepłolecznictwo), masażami (rozluźnienie mięśni, działanie przeciwbólowe), czy wreszcie niezastąpioną i bardzo ważną, jeśli nie najważniejszą, kinezyterapią (specjalnie opracowane ćwiczenia, różne formy aktywności fizycznej, które poprawiają zakres ruchu stawów, kondycje pacjenta).
Z fizjoterapii korzystają obecnie osoby w różnym wieku, z bardzo różnych powodów – nie są to już tylko osoby starsze lub osoby po urazach, wypadkach. Do fizjoterapeuty przychodzi dziś dużo osób w młodym (dzieci, młodzież) i średnim wieku z bólami kręgosłupa (przeciążenia układu mięśniowo-szkieletowego w wyniku ciężkiej pracy fizycznej, siedzącego trybu życia, wymuszonej, często nieprawidłowej postawie w pracy, szkole), osoby po zawałach serca, udarach mózgu.
Przypominamy dziś o historii i roli fizjoterapii, ponieważ 8 września obchodzony jest Światowy Dzień Fizjoterapii. Już dawno wyszła ona „z cienia, z drugiego szeregu” medycyny – jest dziś bardzo ważnym, niezstąpionym elementem leczenia wielu chorób. Warto dzisiaj również pomyśleć ciepło o lekarzach fizjoterapii, którzy kierują nas na potrzebne nam zabiegi i o fizjoterapeutach – to dzięki ich wyjątkowym, często unikalnym umiejętnościom, odzyskujemy sprawność, uczymy się ćwiczyć, dbać o nasze zdrowie.
Doktor Beata Rechcińska-Roślak, kierownik Poradni Rehabilitacyjnej przy Szpitalu Zakonu Bonifratrów w Łodzi podkreśla, że warto zacząć doceniać ćwiczenia, nie stawiać tylko na zabiegi fizykoterapeutyczne. Że warto ćwiczyć nie tylko podczas dwóch czy trzech tygodni, kiedy chodzimy na zbiegi, ale także później, już po rehabilitacji, w domu. Szczególnie wtedy, kiedy prowadzimy głównie siedzący tryb życia. I nie czekać z rehabilitacją, zacząć ją już wtedy, gdy pojawi się na przykład pierwszy ból pleców, a nie wtedy, gdy dojdzie już do trwałych uszkodzeń kręgosłupa.