Biopsja mammotomiczna-małoinwazyjne leczenie łagodnych guzków piersi
Wprowadzenie
Zmiany ogniskowe piersi są często wykrywane w trakcie samobadania przez pacjentki, rutynowych badań lekarskich lub badań obrazowych. Można je podzielić na zmiany nienowotworowe jak np. torbiele, nowotwory łagodne (gruczolakowłókniaki, brodawczaki, tłuszczaki) oraz nowotwory złośliwe (rak piersi). Zmiany łagodne nowotworowe i nienowotworowe występują częściej niż rak piersi i generalnie w młodszym wieku, jednak często postawienie właściwej diagnozy i wdrożenie odpowiedniego leczenia jest trudne.
Diagnoza
Diagnostyka zmian ogniskowych piersi opiera się na badaniach obrazowych i metodach biopsyjnych. Do najczęściej wykorzystywanych badań można zaliczyć USG, mammografię i rezonans magnetyczny. Metody te, uzupełniając się, pozwalają z dużym prawdopodobieństwem postawić właściwe rozpoznanie. Ostateczną diagnozę stawia się na podstawie badania histopatologicznego materiału pobranego z guzków w trakcie biopsji. Najczęściej wykorzystywaną metodą jest biopsja gruboigłowa pozwalająca na pobranie wycinków z guza. Rzadziej w diagnostyce guzów piersi wykorzystuje się biopsję cienkoigłową lub chirurgiczną (wycinającą).
Leczenie
Leczenie łagodnych guzków piersi może polegać na chirurgicznym wycięciu zmian w trakcie zabiegu w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym, albo na małoinwazyjnym usunięciu zmian w trakcie biopsji mammotomicznej.
Biopsja mammotomiczna, a właściwie biopsja gruboigłowa wspomagana próżnią jest jedną z metod diagnozowania guzów piersi. Biopsja mammotomiczna pozwala w sposób minimalnie inwazyjny pobrać wycinki ze zmian podejrzanych oraz umożliwia usunięcie w całości łagodnych guzków piersi. Procedura wykonywana jest najczęściej pod kontrolą USG, ale w wyspecjalizowanych centrach, może też być przeprowadzana pod kontrolą mammografii stereotaktycznej.
Zestaw do wykonywania biopsji mammotomicznej składa się z jednorazowej igły biopsyjnej z systemem przewodów, rękojeści pozwalającej sterować pracą igły oraz jednostki centralnej wytwarzającej podciśnienie i monitorującej pracę urządzenia. Zabieg jest wykonywany w warunkach ambulatoryjnych, w znieczuleniu miejscowym, w pozycji leżącej. Przez niewielkie nacięcie (około 2-3 mm) igła biopsyjna wprowadzana jest w okolicę guzka. Następnie fragment tkanki zasysany jest do wnętrza igły i odcinany przez poruszający się nóż. Wycinek dzięki systemowi przewodów transportowany jest na zewnątrz i po utrwaleniu przesyłany do oceny histopatologicznej. Po wycięciu guzka lub pobraniu wycinków igła jest usuwana i zakładany jest opatrunek uciskowy. Ze względu na niewielkie rozmiary rany skórnej nie ma konieczności zakładania szwów. Pacjentka po biopsji pozostaje zazwyczaj w obserwacji przez około 30 minut, a następnie może iść do domu. Aby zminimalizować ryzyko wystąpienia krwawienia i krwiaka opatrunek uciskowy powinien być utrzymany przez 24 godziny.
Powikłania po biopsji mammotomicznej zdarzają się rzadko i obejmują: krwiaki i łagodne bóle w miejscu wkłucia, omdlenia, zaburzenia gojenia się rany, powstanie keloidu oraz reakcje alergiczne na podany anestetyk lokalny. Bardzo rzadko zdarzają się krwawienia wymagające interwencji chirurgicznej. Wyjątkowo rzadko może dojść do przebicia ściany klatki piersiowej i powstania odmy opłucnowej.
Pobrany w trakcie biopsji mamotomicznej materiał przesyłany jest do badania histopatologicznego w celu ostatecznego ustalenia rodzaju zmiany. Potwierdzenia łagodnego charakteru guza kończy proces leczniczy. W przypadku stwierdzenia nowotworu złośliwego pacjentki kierowane są do leczenia w wyspecjalizowanych centrach.
W Szpitalu Zakonu Bonifratrów biopsje mammotomiczną – małoinwazyjne leczenie łagodnych guzków piersi wykonują dr n. med. Tomasz Gach.
Świadczenie udzielane jest wyłącznie odpłatnie.