Historia Klasztoru
Kanoniczne erygowanie nowej wspólnoty Polskiej Prowincji Bonifratrów w Nazarecie odbyło się 26 marca 2008 roku. Uroczystość odbyła się w Szpitalu Bonifratrów pw. Świętej Rodziny. Pierwszym przeorem nowego Konwentu został brat Franciszek Salezy Chmiel.
W uroczystości wzięła udział delegacja braci z Włoch i Polski, na czele z O. Generałem Donatusem Forkanem, Radnym Generalnym Wincentym Kochamkunnel i Prowincjałami z obu prowincji polskiej i włoskiej: O. Krzysztofem Fronczakiem i O. Giampietro Luzzati. We Mszy inaugurującej działalność nowej wspólnoty z jej nowym przeorem uczestniczyli też: sekretarz generalny Giancarlo Lapic, postulator generalny Felix Lizaso, ekonom prowincjalny br. Eugeniusz Kret, wspólnota sióstr zakonnych Dzieciątka Maryi, liczna delegacja przedstawicieli szpitala na czele z dyr. generalnym Józefem Fraizzoli.
Spotkanie było też okazją do podziękowania br. Serafinowi Acernozzi, z prowincji włoskiej Lombardo-Veneta za długą, bo 22-letnią posługę w nazaretańskim szpitalu. Uczynił to O. Generał w swoim przemówieniu na koniec Mszy św. Podkreślił poświęcenie brata, który przez ostatnie kilka lat pozostał w szpitalu jedynym z członków Zakonu. Ojciec Generał nawiązał także do postaci św Jana Bożego, jako wyrazistego świadectwa które przez pięć wieków przyświeca jego naśladowcom i kontynuatorom dzieła rozpoczętego w Granadzie. Podkreślił jak ważne jest to świadectwo właśnie tu, na ziemi Jezusa, ziemi świętej, tak bardzo rozdartej poprzez bratobójczy konflikt. Naszym najlepszym i jedyną odpowiedzią na tego rodzaju postawę jest miłosierdzie okazywane poprzez ślub szpitalnictwa wykonywany na wzór św. Jana Bożego.
W 2008 roku szpital obchodził 125 rocznicę powstania. To właśnie w 1883 roku, z inicjatywy prowincji austriackiej, zostało utworzone to jedyne jak na razie dzieło Zakonu na Ziemi Świetej. Najpierw było to skromne hospicjum przeznaczone dla pielgrzymów, wraz z przylegającą kaplicą. Wraz z rozbudową obiektu i przekształceniem go w szpital przeszedł on w dalszym etapie swojej historii pod opiekę prowincji bawarskiej. Po II wojnie światowej został oddany w gestię prowincji włoskiej.
W 2006 r. na Kapitule Generalnej w Rzymie, nowo wybrany O. Generał Donatus Forkan zwrócił się z zapytaniem do prowincjała polskiego czy polska prowincja jest gotowa do utworzenia polskiej wspólnoty braci w tym tak ważnym dziele Zakonu. Zgoda o. prowincjała Krzysztofa Fronczaka otworzyła nowe, historyczne, perspektywy dla Szpitala, który jako jeden z trzech funkcjonujących szpitali w 110-tysiecznym Nazarecie z roku na rok zyskiwał coraz większe znaczenie i uznanie. Z podstawowymi wieloprofilowymi oddziałami jest w większości obsługiwany przez personel wyznania muzułmańskiego (ok.60%); także wśród pacjentów przeważają wyznawcy tej religii (70%). Pierwszą wspólnotę w Szpitalu Św Rodziny w Nazarecie tworzyli rzej Polacy: br. Franciszek Salezy (przeor) i br. Błażej – obaj z prowincji polskiej oraz br. Janusz Giemula z prowincji lombardzko-weneckiej.